عقیق: اهل معرفت می گویند غیرت در محبّت دو نقش اساسی دارد بر روی محبّ، یکی اینکه او را از تمام آرزوها غیر از محبوبش فارغ می کند، دوم اینکه خلاصش می کند، او را از خودش فارغ می کند.

از خودپرستی خلاصش می کند؛ به این معنا که تسلیم می شود به خواست های محبوبش.
ظرف محبّت، قلب انسان است؛و می گویند غیرت از حالات قلب انسان است و در ارتباط با محبّت و از لوازم محبت است.

این غیرت  بر روی محبّ، یعنی کسی که اهل محبّت به شیئی است، دو اثر می گذارد: اوّل اینکه همه آمال و آرزوهای محبّ را از او می گیرد.
یعنی او را از غیر محبوبش فارغ می کند،آن وقت می رسیم به اثر دوم؛ این اثر دوم دیگر بالاتر از اوّلی است.

انسان ممکن است که حُبّ به حسن، حسین، تقی، نقی، این ها همه را از دلش خارج کند، امّا حُبّ به خودش را چه؟ خودم را دوست دارم دیگر. مگر دوست ندارم؟
اثر اوّل غیرت در محبت نسبت به محبوب این است که او را از غیرِ محبوب و آرزو نسبت به غیرِ محبوبش فارغ می کند؛ بسیار خوب این حالا فارغ شد، کسی نیست.
مهم تر این است.

اثر دوم؛ که شدّت پیدا می کند غیرت در محبت او را از خودپرستی یعنی خوددوستی اش هم فارغ می کند؛ خلاصش می کند؛ به این معنا که تسلیم خواست های محبوبش می شود؛ دیگر خواستی ندارد.

این دو تا اثر را اهل معرفت راجع به غیرت در محبّت می گویند که غیرت در محبّت دو نقش اساسی دارد بر روی محبّ، یکی اینکه او را از تمام آرزوها غیر از محبوبش فارغ می کند.
دوم اینکه خلاصش می کند، او را از خودش فارغ می کند.

بعد هم می گویند غیرت سلاح بُرّنده است در برداشتن تمام موانع از سر راه سلوک الی الله تعالی

پی نوشت :

از مباحث مرحوم حضرت آیت الله العظمی حاج آقا مجتبی تهرانی

 منبع:جام

211008