عقیق: ارباب من حسین جان! حالا که چهل قدم مانده! تا عزادار شدنم، تا سینه چاکی ام، پس بگذار به استقبالت بیایم اربابم و ورودی شهر کرب و بلا سجده به قدمگاهت بزنم که اربابم حالا که داری برای بندگی خدا آماده میشوی این من نا چیز، این من کمترین می آیم و چله نشینی را آغاز میکنم تا بگویم هر روز روایتی از سرشت آسمانیت را...

حضرت رسول اکرم(ص) فرمود: « ...جبرئیل گفت:...آن جا پاکترین مکانهای زمین است و حرمت آن از همه جا بیشتر است.»

امام صادق(ع) فرمود: « زمین کعبه( به خود بالیده و) گفت: کجا مانند من پیدا می شود. در حالی که خداوند خانه اش را بر من قرار داده و مردم از هر راه دور و درازی به سوی من آیند. من حرم(برگزیده) خدا و محل امن اویم.

خدای عزوجل به او وحی کرد: از فخر کردن دست بردار و آرام گیر. قسم به عزت و جلالم، فضیلت تو نسبت به زمین کربلا مانند اندک آب باقی مانده به سوزنی است که در دریایی زده باشند.( که البته آن آب کم یا آب دریا قابل قیاس نیست.)

اگرنبود تربت کربلا تو را نیز فضیلتی نمی دادم. اگر نبود آنچه زمین کربلا در بردارد تو و خانه ای که به آن افتخار می کنی هیچ کدام را نمی آفریدم. پس آرام باش و سر جای خویش قرار بگیر و در مقابل زمین کربلا متواضع و خوار و ذلیل باش و استنکاف مکن و تکبر را واگذار و گرنه تو را در آتش جهنم رها کنم.»

و در روایت دیگر فرمود: خدای تعالی بعضی از زمینها و آبها را بر بعضی دیگر ترجیح و برتری داد. پس بعضی از آنها بر یکدیگر فخر فروشی کرده و برخی ستم کردند. هیچ آب یا زمینی نبود مگر اینکه خداوند آن را عقاب کرد، چون در برابر خداوند تواضع نکردند تا جایی که خداوند بر زمین کعبه مشرکان را مسلط کرد و بر آب زمزم آب شوری فرستاد که طعم و مزه آن را فاسد کرد. اما زمین کربلا اولین زمین و آب فرات اولین آبی بود که خداوند آن را تقدیس کرد و مبارک گردانید. پس از آن خطاب آمد: الآن که زمینها و آبها بر یکدیگر فخر کردند،(تو نیز) تکلم نما و بیان کن آن فضیلتی که خدای تعالی به تو اختصاص داده است. پس زمین کربلا به قدرت خداوند عزوجل چنین گفت:

من زمین مقدس و مبارک خداوندم، شفا در تربت و آب من است. البته مقصود من فخر فروشی نیست، بلکه من در مقابل خدایی که این عنایت را به من عطا کرده، خضوع و فروتنی می کنم. من نمی خواهم بر زمینهایی که پست تر از خودم هستند فخر فروشی ( وتکبر) کنم، بلکه مقصودم از این گفتار شکرگزاری خداوند عزوجل است.

 خدای تعالی به خاطر فروتنی و شکرگزاری اش، او را به حضرت ابی عبدالله الحسین(ع) و اصحاب او اکرام کرد.

سپس امام صادق(ع) فرمود: « هر کس برای خدا تواضع کند، خدای تعالی رتبه او را بلند کند و هر کس تکبر ورزد، خدای عزوجل او را پست (و خوار ) کند.

ابن ابی جمهور احسائی گوید: از معصومین(ع) روایت شده است: هنگامی که خدای تعالی زمین مکه را آفرید، زمین مکه خوشحال و مسرور گردید. خدای تعالی به او خطاب کرد: ای کعبه! آرام باش و سر جایت قرار بگیر. اگر نبود سرزمینی که کربلا نام دارد، تو را نمی آفریدم.

در ضمن روایت مفصلی آمده است: هنگامی که زمین کعبه فخر فروشی کرد و خود را بی نظیر خواند و گفت: من با فضیلت ترین مکانها در روی زمینم، چرا که همه مأمورند هنگام نماز به سوی من متوجه شوند و هر کس استطاعت داشت باید به طواف من بیاید. ذبح حیوانات و دفن اموات نیز باید به طرف من باشد. خدای تعالی به او فرمود: بیت العمور از تو بهتر و بالاتر، و فضیلت عرش از بیت العمور افزونتر است. ولی بیست و چهار هزار سال پیش از آفرینش تو و بقیه زمینها، زمین پاک و پاکیزه ای آفریده ام که شرافت و عظمت آن را صد هزار مرتبه از تو و بیت العمور و عرش بیشتر و بالاتر قرار داده ام، و اگر به واسطه حرمت آن نبود تو و آسمانها و زمینها را نمی آفریدم.

پس از آن، خداوند، خصوصیاتی از زمین کربلا را این گونه بیان کرد: آن زمینی است که تربتش را شفای هر دردی قرار داده ام. به فرشتگان عرش دستور داده ام هر روز به زیارت آن رفته و تربتش را برای تبرک به عرش آوردند.قسم یاد کرده ام هر که در آن جا دفن  شود عذابش نکنم و در قیامت از او حساب نکشم.

سپس فضیلت سجده بر آن خاک را بیان کرده و پس از آن فرمود: آن زمینی است که در آن سبط پیامبر برگزیده ام سرور جوانان اهل بهشت ابی عبدالله الحسین(ع) همراه با خاندان پاک و یاران خوب( و با وفایش) در آن کشته و دفن شوند.

هنگامی که زمین مکه این خبر را شنید به شدت گریست.

منبع: خاک بهشت

کدخبرنگار: 211001