عقیق: حجت الاسلام علی صدوقی گفت: انسان چون ظواهر زندگی را مشاهده می کند، فکر می کند تمام خوبی ها فقط در این دنیا خلاصه می شود. تعریف این افراد از زندگی این است؛ جریانی که از تولد تا مرگ شروع شده و در نهایت هم به پایان می رسد. در صورتی که دنیا در اندیشه الهی، یک ایستگاه است. (یک زندگی موقت)  
 
وی ادامه داد: ما هم اکنون در مرحله سوم زندگی مان هستیم؛ در این مرحله خداوند امکانات بسیاری از قبیل معنویات و مادیات را در اختیارمان قرار داده است؛ نیز در این موارد به ما حق انتخاب داده است  اما ما چون ژرف نگری نداشته و مست باده این ظواهر می شویم از یاد می بریم که مسافر این دنیا هستیم؛ اما فردی که باور کرد، بعد از مدتی زندگی در این منزل به منزلگاه دیگری خواهد رفت، با توجه به آموخته های خود از دین و بدون هیچ دلبستگی، آماده سفر آخرت خواهد شد. (مرحله چهارم زندگیمان را در برزخ شروعمیکنیم.)                                                                                                                                            حجت الاسلام صدوقی تصریح کرد: انسان دنیا طلب، مدام مضطرب است چون هنوز خود را اندر خم یک کوچه دیده که به تمام آرزوهایش نرسیده است (او دنیا را نه یک مسیر گذرا بلکه هدف خود قرار داده است). این فرد آرام آرام از حرکت متوقف و افکارش نخ نما می شود (آب تا جاری است، پاک و پاک کننده است اما وقتی در حین مسیرش به گوادالی ریخته شود، ساکن شده و آرام آرام می گندد) کارشناس مسائل دینی گفت: دنیا منزلگاه وحی است. نوع نگاه ما به دنیا باعث می شود، عملکرد ما زشت یا زیبا جلوه کند.
اگر انسان از خردی که خداوند به عنوان یک نعمت به او بخشیده است استفاده درست بکند، با اختیار و انتخاب خودش به سمت وحی می آید(قرآن و اهل بیت(ع)).
                                                                  
وی افزود: اگر انسان رابطه اش را با خداوند اصلاح کند، خداوند رابطه مردم با او را اصلاح می کند و اگر رابطه خود با آخرت را اصلاح کرد، خداوند دنیای او را آباد می کند. این سنت است؛ وقتی می خواهیم وارد مکانی بشویم(دنیا) باید از قوانینش پیروی کنیم تا بتوانیم زندگی آرامی را  برای خود به ارمغان بیاوریم.