عقیق: محمّد بن جعفر عقبى در سندى مرفوع گفته است: امير المؤمنين(ع) خطبه خواند و خداى را سپاس و ستايش كرد و فرمود: 

اى مردم! همانا آدم نه برده‏ اى زاييده و نه كنيزى و همه مردم آزادند ولى خداوند عزّ و جل برخى از شما را در اختيار برخى ديگر نهاده است پس هر كس در آزمايش و بلا افتد و به خير شكيبايى ورزد نبايد بر خداوند منّت نهد.

 آگاه باشيد چيزى [از خراج‏] فراهم شده و ما آن را برابر ميان سياهپوست و سرخپوست تقسيم كرديم. مروان به طلحه و زبير گفت: مقصود او از اين سخن جز شما دو تن نبود.

راوى مى ‏گويد: پس حضرت(ع) به هر كس سه دينار داد و به مردى از انصار هم سه دينار داد و پس از آن غلامى سياه پوست آمد و حضرت به او نيز سه دينار داد. پس آن مرد انصارى گفت: يا امير المؤمنين! اين غلامى است كه من ديروز او را آزاد كردم و تو من و او را برابر مى‏ دانى؟ 
حضرت(ع) فرمود: من به كتاب خدا نگريستم و ميان فرزند اسماعيل و فرزند اسحاق هيچ گونه برترى نديدم.