عقیق: ارباب من حسین جان! حالا که چهل قدم مانده! تا عزادار شدنم، تا سینه چاکی ام، پس بگذار به استقبالت بیایم اربابم و ورودی شهر کرب و بلا سجده به قدمگاهت بزنم که اربابم حالا که داری برای بندگی خدا آماده میشوی این من نا چیز، این من کمترین می آیم و چله نشینی را آغاز میکنم تا بگویم هر روز روایتی از سرشت آسمانیت را...

استاد ارجمند، حضرت آیت الله مبشر کاشانی، شب ها جلسه ای در شرح زیارت جامعه کبیره برگزار می کردند و در ضمن شرح فرازهای این زیارت با عظمت که در واقع یک دوره امام شناسی است، داستان ها و حکایاتی ویژه بیان می فرمودند. گاهی هم در پایان جلسه، با توجه به سؤالات شرکت کنندگان، مطلبی را نقل می کردند. وقتی که در خصوص علم اهل بیت(ع) صحبت کرده، عنوان« خزان العلم» را شرح می دادند، فرمودند: ائمه طاهرین(ع) ، صاحبان اصل علم هستند هر فردی را که قصد عالم شدن را داشته باشد، راهنمایی می کنند. ایشان فرمودند: منظور از نعمات و خوردنی های بهشت، همان معارف الهی هستند که در آنجا نصیب مؤمنین می شود. و ادامه دادند:

مثلاً دلیل آنکه جناب آقای حاج اسماعیل دولابی، توانسته اند برداشت های زیبا و خوبی از آیات و روایات داشته باشند، این است که در ایام جوانی، وقتی به زیارت عتبات عالیات در کشور عراق می روند و به محضر مبارک امام حسین(ع) در کربلا مشرف می شوند، در کنار ضریح مقدس، از آن حضرت طلب علم و معرفت می کنند. در آن حال ک بسیار منقلب هستند، ناگهان مکاشفه ای برای شان پیش می آید و می بینند که دست مبارکی از ضریح مقدس خارح شد و سیبی را داخل سینه ی ایشان قرار داد. متوجه می شوند که امام(ع) به ایشان عنایت فرموده اند و آن همه معارفی را که بیان می کردند، از حضرت سیدالشهداء(ع) داشتند. آن سیب هم معنیش، همان معارف و علوم بود.

منبع:پرهای صداقت

کدخبرنگار:211001