عقیق: 14 ربیع الاول سالروز به درک واصل شدن یزید بن معاویه است.
يزيد، مجرم
اصلي در فاجعه خونبار كربلا بود، تنها سه سال پس از اين فاجعه در 38 سالگي با ننگآميزترين
مرگها از دنيا رفت و با مرگش، حكومت ننگين خاندان ابوسفيان نيز پايان يافت.
تاريخ اسلام
از قاتلان امام حسين (ع) به عنوان شقيترين و بيرحمترين افراد ياد ميكند. افرادي
كه به طمع درهم و دينار و در بالاترين حالت، حكومت ري و قباي حكمراني بر گروه
مردمان، خون فرزند رسول گرامي اسلام (ص) را كه به خون خدا «ثارالله» تعبير شده
است، ريختند.
گرچه معروف آن
است که معاویه پدر یزید است. پس از آنکه معاویه از میسون جدا شد و یزید را به
طایفه میسون فرستاد، افزون بر اخلاق ظاهرى بادیه نشین و صحراگزینى، در یزید
خصوصیاتی چون علاقه به شکار، اسب سوارى، تربیت حیوانات و بازى با سگ و میمون، شرابخوارى،
رقص، سگبازى و خوشگذرانى جزء طبیعت وجودى وى در آمد.
در نحوه مرگ یزید چند روایت متفاوت وجود دارد:
روایت اول - سیدبن طاووس در لهوف می گوید:
یزید روزی با
اصحابش به قصد شکار به صحرا رفت. به اندازه دو یا سه روز از شهر شام دور شد، ناگاه
آهویی ظاهر شد یزید به اصحابش گفت: خودم به تنهایی در صید این آهو اقدام میکنم
کسی با من نیاید. آهو او را از این وادی به وادی دیگر میبرد. نوکرانش هر چه در پی
او گشتند اثری نیافتند.یزید در صحرا به صحرانشینی برخورد کرد که از چاه آب میکشید.
مقداری آب به یزید داد ولی بر او تعظیم و سلامی نکرد.