جایگاه والای عترت پیامبر(ع)درکلام پیامبر اعظم(ص)

عقیق: پيامبر اکرم حضرت محمد صلی‌الله علیه و اله به امیرالمومنین علیه‌السلام فرمودند: چند لحظه پيش ‍ جبرييل چيز عجيبى به من گفت!

اميرالمومنين عليه‌السلام پرسيدند، چه گفت اى رسول خدا!
پيامبر صلى الله عليه و آله جواب داد: جبرييل به من گفت: اگر مردى بر من صلوات فرستد و و پس از آن بر اهل بيت من نيز صلوات فرستد درهاى آسمان براى او گشوده شده و فرشتگان هفتاد صلوات بر او مى فرستند و همانا اين عمل باعث ريختن گناهان است.
آنگاه همانگونه كه برگ از درخت مى ريزد گناهان نيز از او مى ريزند و خداوند متعال مى فرمايد: اجابتت نمودم و كامروا و سعادتمند گشتى. فرشتگانم! شما هفتاد صلوات بر او مى‌فرستيد و من هفتصد صلوات.
ولى هنگامى كه بر من صلوات فرستد و پس از آن بر اهل بيتم صلوات نفرستد، بين آن صلوات و آسمان هفتاد حجاب است و خداى بزرگ مى فرمايد: تو را نپذيرفتم و سعادتمند و كامروا نگشتى.! دعاى او را بالا نبريد، مگر زمانى كه عترت پيامبر را در دعا به پيامبر ملحق سازد. و پيوسته اين دعا بالا نمى‌رود تا زمانى كه عترت من در دعا(صلوات) به من ملحق شوند.

متن حدیث:

ابى رحمه الله قال حدثنى على بن ابراهيم عن ابيه عن على بن معبد عن واصل بن عبدالله عن عبدالله بن سنان عن ابى عبدالله عليه السلام قال قال رسول الله صلى الله عليه و آله ذات يوم لامير المومنين عليه السلام الا ابشرك قال بلى بابى انت و امى فانك لم تزل مبشرا بكل خير فقال اخبرنى جبرئيل انفا بالعجب فقال اميرالمومنين عليه السلام و ما الذى اخبرك يا رسول الله صلى الله عليه و آله قال اخبرنى ان الرجل من امتى اذا صلى على و اتبع بالصلاه على اهل بيتى فتحت له ابواب السماء و صلت عليه الملائكه سبعين صلاه و انه للذنب حطا ثم تحات عنه الذنوب كما تحات الورق من الشجر و يقول الله تبارك و تعالى لبيك عبدى و سعديك يا ملائكتى انتم تصلون عليه سبعين صلاه و انه للذنب حطا ثم تحات عنه الذنوب كما تحات الورق من الشجر و يقول الله تبارك و تعال لبيك عبدى و سعديك يا ملائكتى انتم تصلون عليه سبعين صلاه و انا اصلى عليه سبعمائه صلاه فاذا صلى على و لم يتبع بالصلاه على اهل بيتى كان بينها و بين السماء سبعون حجابا و يقول الله جل جلاله لا بيك و لا سعديك يا ملائكتى لا تصعدوا دعاء ه الا ان يلحق بالنبى عترته فلا يزال محجوبا حتى يلحق بى اهل بيتى.

پی نوشت:

«ثواب‌الاعمال و عقاب‌الاعمال، صفحه 338»

منبع:مشرق