مدت زندگى حضرت رسول(ص)

عقیق: حضرت خاتم النبيين(ص) شصت و سه سال در اين جهان زندگى فرمود، از اين‏ مدت دو سال و چهار ماه با پدرش، و هشت سال با جدش عبد المطلب زندگانى كرد، پس از وفات جدش، ابو طالب كفالت او را به عهده گرفت، حضرت ابو طالب تا آنگاه كه حيات داشت از آن جناب حمايت مي كرد، و او را تكريم و تعظيم مي نمود، و از كيد دشمنان و مكر مشركين او را نگهدارى مي فرمود.

محمد بن اسحاق گفته: عبد اللَّه پدر حضرت رسول هنگامى كه وى در رحم مادرش قرار داشت از دنيا رفت، و بعضى نيز گفته‏ اند: والد ما جد پيغمبر هنگامى كه شش ماه از سن او گذشته بود وفات كرده است.
ابن اسحاق گفته: مادر حضرت رسول «آمنه» به اتفاق پيغمبر نزد اخوال آن جناب كه در مدينه بودند رفت، هنگامى كه از مدينه به طرف مكه مراجعت مي كرد در «ابواء» وفات نمود، و پيغمبر در اين موقع شش سال از سن شريفش مي گذشت.

از بريده نقل شده كه وى گفت: حضرت رسول(ص) به قبرى رسيد و در آنجا نشست، و مردم هم با آن جناب نشسته، وى در اين هنگام سر خود را تكان داد، مثل اين كه با كسى سخن مي گفت، پس از اين گريه كرد، به آن حضرت عرض كردند:
علت گريه شما چه بود؟
فرمود: اين قبر آمنه مادر من است، از خداوند اذن خواستم به زيارت قبر مادرم بروم، خداوند هم به من اذن مرحمت فرمود من از محبت‏ هاى مادرم ياد كردم و لذا گريه نمودم.
راوى گويد: من آن حضرت را مانند اين وقت گريان نديدم و در خبر ديگرى است كه من از خداوند اذن خواستم تا مادر خود را زيارت كنم، و شما هم به زيارت اهل قبور برويد، تا بياد مرگ باشيد.
حضرت رسول هنگامى كه بيست و پنج سال از عمر شريفش مي گذشت با خديجه ازدواج نمود، و در سن چهل و سه سالگى عمويش ابوطالب از دنيا رفت، و خديجه نيز بعد از سه روز از وفات ابوطالب از دنيا رفت، و پيغمبر اين سال را «عام الحزن» ناميدند.

هشام بن عروة گويد: پدرم ميگفت: حضرت رسول صلى(ص) فرمود: قريش همواره‏ از من مي ترسيدند تا آنگاه كه ابوطالب از دنيا رفت.
پيغمبر تا سيزدهمين سال بعثت در مكه اقامت داشت و پس از اين به مدينه مهاجرت فرمود، سه روز يا شش روز در غار «ثور» مخفى بود، و روز دوشنبه يازدهم ربيع الأول به مدينه منوره وارد شد و در اين جا ده سال زندگى كرد و در روز دوشنبه بيست و هشتم ماه صفر سال يازدهم از هجرت دار فانى را وداع فرمود.

هنگام وفات آن حضرت اهل بيتش در محل دفن او اختلاف كردند، امير المؤمنين(ع) فرمود: خداوند روح پيغمبرش را در شريفترين بقاع زمين اخذ مي كند، اكنون نيز لازم است كه آن حضرت در اطاقى كه از دنيا رفته دفن شود.