آیه ی شریفه نمی فرماید وقتی مرد نامحرمی زنی را می بیند سر پایین اندازد یا چشم فرو نهد؛ بلکه می فرماید: «یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ»؛ یعنی نگاه تند و تیز به نامحرم نداشته باشید به گونه ای که هرچه بر چهره دارد را با نگاه خود بازیابی کنید، بلکه نگاه شما طبیعی باشد.

«یَغُضُّوا مِنْ أَبْصَارِهِمْ» مانند امر «وَاغْضُضْ مِنْ صَوْتِکَ»؛ است که می فرماید: و صدایت را آهسته ساز که امر به آهسته نمودن آن است و نه توصیه به قطع صدا و ترک سخن گفتن و سکوت.

قرآن کریم چنین نگاهی را مومنانه و چنین ارتباط و برخوردی را انسانی می داند. خداوند با فراز: «إِنَّ اللَّهَ خَبِیرٌ بِمَا یَصْنَعُونَ» هشدار می دهد به هر نگاهی آگاه است و نگاه های دزدیده را می داند. نگاه هایی که ممکن است حتی از پشت عینک دودی یا از پشت پوشیه باشد!

در برخی از روایات آمده است نگاه نخست به نامحرم اشکال ندارد، باید دانست این روایت خطاب به مومنان و مخصوص آنان است و نگاه افراد فاسد حتی اولی آن نیز از سر بیماری است.

منبع:جام

211008