از مدینه مــی رســـد آه و فـغان صـــاحب قرآن رود از این جــهان
خاتم پـیغمبران (ص) در بستر است بهر او خونین دو چشم حیدر است
گریه کن ای دیده روز مـاتم اسـت آخـــر عـمر رسول خاتم است
نــاله خــیزد از دل ارض و ســما دل غـــمین گـشته تـمام مـا سوا
- — – — – — – — – — – — – — – — -
مهرت به کائنات برابر نمی شود / داغی ز ماتم تو فزونتر نمی شود
از داغ جانگداز تو ای گوهر وجود / سنگ است هر دلی که مکدر نمی شود
- — – — – — – — – — – — – — – — -
ای امت رسول، قیامت بپا کنید/ لبریز، جام دیده ز اشک عزا کنید
در ماتم پیمبر و تنهایی علی / باید برای حضرت زهرا دعا کنید
- — – — – — – — – — – — – — – — -
آه و واویلتا محشر کبری شده / روز تنهایی حیدر و زهرا شده
حضرت فاطمه دارد این زمزمه / السلام علیک، یا رسول الله
- — – — – — – — – — – — – — – — -
در عزای تو ای چراغ راه / امت اسلام دارد اشک و آه
در غمت از دل ناله‌ها خیزد / دیدۀ هستی اشک غم ریزد
- — – — – — – — – — – — – — – — -
رحلت رحمه للعالمین آمده / ناله از قلب جبریل امین آمده
از ملایک همه آید این زمزمه / السلام علیک، یا رسول الله
- — – — – — – — – — – — – — – — -
که هم‌ درد باشید، خیرالنسا را الهی الهی که اهل مدینه
نبینند، تنهایی مرتضی را . . .
چشم اهل دل از گریه خونبار است / حضرت مهدی امشب عزادار است
خاک غم امروز بر فرق عالم شد / سینه شیعه دریای ماتم شد
اهل عالم عزای خاتم الانبیاست / همه جا کربلای خاتم الانبیاست
زین بلای عظیم گشته امت یتیم / السلام علیک، یا رسول الله
ای مدینـه دگـر مصطفی نداری / ناله کن که شده وقت سوگواری
اشک زینب از دیده می‌ریزد / آتـش از بیت فاطمه خیزد
آید از مدینه پیک غم با فغان / که رسول اکرم رفته از این جهان
خاطر بَضعه ُالنبی شکسته / گرد یتیمی به رخش نشسته
چراغ مدینه امشب شده خاموش / صدیقة کبری گردیده سیه پوش
زهرای مظلومه از دیده گریان است / بهر پدر امشب چون شمع سوزان است
سوگ رسول یا که غم بی‌نهایت است / یا نقشۀ شکستن رکن هدایت است
تیغ سقیفه گشته حمایل به دست خصم / او را هوای حمله به بیت ولایت است
ای آسمان بگرد و دل از غصه چاک کن / خود را نهان چو جسم پیمبر به خاک کن
دستی برون ز خاک کن ای ختم انبیا / اشک غم حسین و حسن را تو پاک کن
یارسول الله نرو که بعداز تو مولاعلی ع تنها میشود که حتی جواب سلامش را نمی دهند