در اين که چرا عرفات را بدين اسم خوانده اند ، اختلاف نظر وجود دارد :

1 ـ برخي گفته اند : آدم و حوا پس از رانده شدن از بهشت و فرود آمدن بر زمين ، در اين سرزمين يکديگر را ملاقات نموده ، همديگر را شناختند ؛ از اين رو آنجا را عرفات ناميده اند .

2 ـ گروهي ديگر عقيده دارند : از آن رو اين سرزمين را عرفات گويند که مردم در آن به گناهان خود اعتراف مي کنند .

3 ـ امام صادق (عليه السلام ) ( در روايتي طولاني ) پس از بيان ماجراي فرود آمدن آدم ( عليه السلام ( در عرفات و همراهي نمودن جبرئيل با ايشان ، فرمودند :

جبرئيل به آدم گفت : هنگامي که خورشيد غروب کرد ، هفت مرتبه به گناه خود اعتراف کن و هفت مرتبه نيز توبه و طلب آمرزش نما . و آدم چنين کرد ، پس آنجا عرفات ناميده شد ؛ زيرا آدم در آن ، به گناه خود اعتراف نمود و براي فرزندان او نيز سنت شد که ] در اين سرزمين [ به گناهان خود اعتراف کرده ، از خداوند آمرزش بخواهند ، همانگونه که آدم چنان کرد .

در روايتي ديگر ، معاوية بن عمار گفته است : از امام صادق) عليه السلام ( پرسيدم : چرا عرفات را عرفات ناميده اند ؟ فرمود : جبرائيل همراه با ابراهيم روز عرفه بيرون شد ، پس به هنگام غروب آفتاب ، به ابراهيم   گفت: اي ابراهيم به گناهت اعتراف کن و مناسک خود را بشناس ، پس عرفات ناميده شد بخاطر گفته جبرئيل که گفت : اعتراف کن و او اعتراف کرد^.

4 ـ ديگري گفته است : از آن جهت که حاجيان در اين سرزمين با يکديگر آشنا مي شوند ، اين روز را روز عرفه و اين سرزمين را عرفات نام نهاده اند.

5 ـ و نيز گفته اند : چون عرفات سرزميني مقدس و با عظمت است ، آن سان که گويي با بوي خوش آنجا را عطرآگين نموده اند ، لذا عرفاتش ناميده اند.

6 ـ برخي را نيز عقيده بر آن است که : چون يکي از معاني عِرْف صبر و بردباري است و حاجيان براي رسيدن به عرفات و وقوف در آن رنج و زحمت فراواني را متحمّل مي شوند ، بدين جهت اين مکان را عرفات ناميده اند و در تأييد اين نظر ، شعري را نقل کرده اند که :

قُل لابن قيس أخي الرقيات * * * ما أحسن العِرْفَ في المصيبات !