۰۵ آذر ۱۴۰۳ ۲۴ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۹ : ۱۴
حدیث روز/
کلام امام زمان(ع)درباره توصیف اوصیا وائمه
امام زمان علیه‌السلام در توقیع شریفش به «احمد بن اسحاق» چنین می نویسد: خداوند، دین خود را با آنها احیا کرده و با آنها نورش را به کمال رسانده و میان آنها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و نزدیکترشان فرقانى آشکار قرار داده است.
عقیق: امام مهدى(عج) ـ در
توصیف اوصیا ـ : خداوند، دین خود را با آنها احیا کرده و با آنها نورش را
به کمال رسانده و میان آنها و برادرانشان و پسرعموهاشان و خویشان نزدیک و
نزدیکترشان فرقانى آشکار قرار داده است.
که با آن، حجّت از آنکه حجّت براى او آورده شده و امام از مأموم شناسایى مىشود.
و این از آن روست که خداوند آنها را از هر گونه پلشتى مصون داشته و از عیوب مبرّایشان کرده و از ناپاکى پاکشان گردانده و از درهم شدگى منزّهشان داشته است.
و آنها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.
خداوند آنها را با دلایل خود تأیید کرده و اگر چنین نمىبود مردم همه یکسان بودند و هر کس مدّعى امر[منصوب شدن از سوى] خداوند عزّوجل می‌شد و دیگر حقّ از باطل و دانا از نادان شناخته نمىشد.
متن حدیث:
لإمام المهدیّ علیه‌السلام ـ فی صِفَةِ الأَوصِیاءِ ـ : أحیى بِهِم دینَهُ ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا ، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّةُ مِنَ المَحجوجِ ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ ، ومَوضِعَ سِرِّهِ ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلى سَواءٍ ، ولاَدَّعى أمرَ اللّهِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ.
پی نوشت:
الغیبة للطوسیّ: ۲۸۸/۲۴۶،الاحتجاج:۲/۵۴۰ /۳۴۳ کلاهما عن أحمد بن إسحاق
منبع:مشرق
که با آن، حجّت از آنکه حجّت براى او آورده شده و امام از مأموم شناسایى مىشود.
و این از آن روست که خداوند آنها را از هر گونه پلشتى مصون داشته و از عیوب مبرّایشان کرده و از ناپاکى پاکشان گردانده و از درهم شدگى منزّهشان داشته است.
و آنها را گنجوران علم خود و مخزن حکمتش و جایگاه سرّش قرار داده است.
خداوند آنها را با دلایل خود تأیید کرده و اگر چنین نمىبود مردم همه یکسان بودند و هر کس مدّعى امر[منصوب شدن از سوى] خداوند عزّوجل می‌شد و دیگر حقّ از باطل و دانا از نادان شناخته نمىشد.
متن حدیث:
لإمام المهدیّ علیه‌السلام ـ فی صِفَةِ الأَوصِیاءِ ـ : أحیى بِهِم دینَهُ ، وأتَمَّ بِهِم نورَهُ ، وجَعَلَ بَینَهُم وبَینَ إخوانِهِم وبَنی عَمِّهِم والأَدنَینَ فَالأَدنَینَ مِن ذَوی أرحامِهِم فُرقانًا بَیِّنًا ، یُعرَفُ بِهِ الحُجَّةُ مِنَ المَحجوجِ ، والإِمامُ مِنَ المَأمومِ ، بِأَن عَصَمَهُم مِنَ الذُّنوبِ ، وبَرَّأَهُم مِنَ العُیوبِ، وطَهَّرَهُم مِنَ الدَّنَسِ ، ونَزَّهَهُم مِنَ اللَّبسِ ، وجَعَلَهُم خُزّانَ عِلمِهِ ، ومُستَودَعَ حِکمَتِهِ ، ومَوضِعَ سِرِّهِ ، وأیَّدَهُم بِالدَّلائِلِ ، ولَولا ذلِکَ لَکانَ النّاسُ عَلى سَواءٍ ، ولاَدَّعى أمرَ اللّهِ عَزَّوجَلَّ کُلُّ أحَدٍ ، ولَما عُرِفَ الحَقُّ مِنَ الباطِلِ ، ولا العالِمُ مِنَ الجاهِلِ.
پی نوشت:
الغیبة للطوسیّ: ۲۸۸/۲۴۶،الاحتجاج:۲/۵۴۰ /۳۴۳ کلاهما عن أحمد بن إسحاق
منبع:مشرق
گزارش خطا
