بلایی که حرام خواری بر سر انسان می آورد

عقیق:حذیفه بن یمان با واسطه از رسول خدا(ص) روایت مى‏ کند که فرمود:«در روز قیامت گروهى آورده مى‏ شوند که کارهاى نیک‏شان بسان کوه‏ هاست. پس خداوند آن اعمال را به گرد و غبارى پراکنده در هوا تبدیل مى‏ کند و دستور مى‏ دهد آن‏ها را به سوى آتش ببرند!

سلمان گفت: اى رسول خدا(ص) این افراد را براى ما توصیف کن!

پیامبر اکرم(ص) فرمود: بدان که، آنان روزه مى‏ گیرند و نماز مى‏ خوانند و از شب [با عبادت‏] نیرو و توشه بر مى‏ گیرند ولى وقتى چیز حرامى بر آنان عرضه مى‏ شود به سویش شتاب مى‏ کنند.» (1)

باید از شر شیطان به خدا پناه برد که کاری می کند برخی از انسانها پوستینی از دین،برخود می پوشند و در مقابل با اندک پیشنهاد رشوه و ...با برچسب هدیه و هبه، دین خود را برباد می دهند و امان از این لقمه های حرام اما زیبا که برای خورنده آن نه آبرویی پیش خالق می گذارد و نه پیش مخلوق.

لقمه حرام زمینه رشد صفات رذیله دیگری و یا مرتکب شدن محرمات دیگر الهی را فراهم می نماید. مولوی می گوید: 

چون ز لقمه تو حسد بینی و دام                          جهل و غفلت زاید آن را دان حرام

حافظ در مذمّت لقمه حرام می گوید:

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی                     چرا ملامت رند شرابخواره کنم

مرا که نیست ره و رسم لقمه پرهیزی                    همان به است که میخانه را اجاره کنم

حضرت امیرالمومنین(ع) در وصایای خود به کمیل بن زیاد فرمودند:«یَا كُمَیْلُ إِنَّ اللِّسَانَ یَبُوحُ‏ مِنَ‏ الْقَلْبِ وَ الْقَلْبُ یَقُومُ بِالْغِذَاءِ- فَانْظُرْ فِیمَا تُغَذِّی قَلْبَکَ وَ جِسْمَک- فَإِنْ لَمْ یَكُنْ ذَلِکَ حَلَالًا- لَمْ یَقْبَلِ اللَّهُ تَعَالَى تَسْبِیحَکَ وَ لَا شُكْرَک‏.(2)

یعنی: ای کمیل به درستی که زبان تراوش کند از قلب، و قلب قوت یابد از غذا، پس تأمل کن در آنچه تغذیه نماید قلب و جسم تو. پس اگر حلال نباشد قبول نفرماید خداوند تسبیح و شکر تو را .

در حدیث قدسی آمده است :«فَمِنکَ الدُّعاءُ وَعَلَىَّ الإِجابَةُ فَلا تُحتَجَبُ عَنّى‏ دَعوَةٌ إِلاّ دَعوَةُ اَكلِ الحَرامِ»(3) یعنی پنهان نمی ماند از من هیچ دعایی مگر دعای کسی که مال حرام میخورد.

پیامبر خدا(ص) در جواب کسی که گفت دوست دارم دعایم مستجاب شود فرمودند:«طَهِّر مَأكَلَكَ وَ لا تُدخِل بَطنَكَ‏ الحَرامَ‏». یعنى: «غذای خود را پاک کن و از غذای حرام بپرهیز.

»اَللَّهُمَّ أَغْنِنِی بِحَلَالِكَ‏ عَنْ حَرَامِكَ وَ بِفَضْلِكَ عَمَّنْ سِوَاك‏.»

«خدایا مرا به واسطه حلالت از حرامت بی نیاز گردان وبه واسطه فضلت نیز از احتیاج به دیگران بی نیازم گردان»

پی نوشت ها:
1_(ترجمه جامع أحادیث الشیعة، ج‏22، ص: 317)
2_(سفینة البحار، ج 1، ص 299)
3_(ابن فهد حلی، عدة الداعی: 139)

منبع:تبیان

211008