ولایت امام عصر(ع)

عقیق:" مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه، نوشته آیت‏اللّه‏ سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد اداء حق حضرت بقیة‏اللّه که حقش بر گردن ما افزون‏تر از همه مردم است، احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى‏شود و نعمت ها و منت ها بر ما دارد، به رشته تحریر درآمده است.

اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى ‏نویسد:
"چون ما نمى‏ توانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم... بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مى‏ باشد."

ولایت آن حضرت(عج)

ولایت آن حضرت برای خداوند و ولای ما نسبت به آن حضرت و نیز ولایت آن حضرت بر ما از مهمترین اموری است که به دلیل عقلی و شرعی موجب و انگیزه دعا برای آن حضرت است در اینجا سه موضوع بحث می شود:
موضوع اول: ولایت آن حضرت نسبت به خداوند: ولایت در اینجا به فتح واو به معنی محبت است پس هر که خداوند را دوست می دارد ولی خداست، بنابراین همه مومنین شایسته و صالح اولیای خداوند عز و جل می باشند و دلیل بر این معنی است از آیات قرآن: الا ان اولیا الله لا خوف علیهم و لا هم یحزنون الذین امنوا و کانوا یتقون: آگاه باشید که اولیای خدا نه ترسی بر آنان هست و نه اندوهگین می شوند آنان که ایمان آورده و تقوی پیشه ساختند.
و از روایات: ثقه الاسلام کلینی به سند خود از مفضل بن عمر روایت کرده که گفت: امام صادق(ع) فرمود: هر گاه روز قیامت شود منادی ندا کند کجایند آنها که از اولیای من جلوگیری کرده اند؟ پس گروهی که بر صورتهایشان گوشت نیست به پا خیزند، آنگاه اعلام شود اینها کسانی هستند که مومنین را اذیت کرده اند و با آن دشمنی و مخالفت نمودند و در دینشان تکبر ورزیدند. پس امر می شود تا آن گروه را به جهنم ببرند.
و در همان کتاب به سند خود از حضرت امام صادق آورده که فرمود: رسول الله فرمود: پروردگارم مرا به معراج برد و از پشت حجاب به من وحی کرد آنچه وحی کرد و به من فرمود: ای محمد هر آنکه یکی از دوستان مرا خوار کند به جنگ من سنگر گرفته و هر که با من جنگ کند با او جنگ نمایم. گفتم: پروردگارا این ولی تو کیست؟ فرمود: او کسی است که برای تو و وصی تو و ذریه شما به ولایت از او پیمان گرفته ام.
چون این را دانستی می گوییم: در وجوب محبت و دوستی اولیای خدا و وجوب بغض و دشمنی با دشمنان خدا تردیدی نیست بلکه از ضروریات مذهب ماست عقل و نقل بر آن دلالت می کنند.
اما عقل: شاید نیاز به بیان نداشته باشد. و اما نقل: متواتر است ولی ما از باب تیمن به ذکر چند روایت اکتفا می کنیم:
در کافی به سند صحیحی از امام جواد از پدرش از جدش مروی است که امیر المومنین فرمود: رسول الله فرمودند: خداوند اسلام را آفرید و برای آن میدان و نور و دژ و یاوری قرار داد؛ عرصه میدان اسلام قرآن، و نور آن حکمت و دژ آن نیکی و معروف است اما انصار و یاران آن من و خاندانم و شیعیان ما هستیم پس خاندان من و شیعیان را دوست بدارید که: وقتی در معراج به آسمان دنیا برده شدم جیرئیل مرا به اهل آسمان معرفی کرد خداوند محبت من و محبت خاندانم و شیعیانش را در دل فرشتگان به ودیعت سپرد که این محبت تا روز قیامت نزد آنها امانت است سپس مرا به سمت اهل زمین فرود آورد و مرا به اهل زمین معرفی نمود پس خداوند محبت من و محبت خاندان من و شیعیانشان را در دل های مومنین امتم قرار داد؛ بنابراین مومنان امت من امانت مرا تا روز قیامت حفظ می کنند.
آگاه باشید که اگر کسی از امت من در تمام عمرش خداوند را عبادت کند ولی خدا را در حالی که بغض خاندانم و شیعیانم را در دل داشته باشد ملاقات نماید خداوند سینه اش را جز به نفاق نگشاید.
می گویم: اینها قسمتی از اخبار است که بر وجوب محبت اولیا و دوستان خدا دلالت دارد و چون این مطلب روشن شد می گوییم تردیدی نیست که هر چه ایمان کامل تر باشد محبت نسبت به اهل ایمان هم شدیدتر خواهد بود و هر چه مومن کامل تر باشد شایسته است که محبت نسبت به او شدیدتر و بیشتر باشد زیرا که این محبت به سبب ارتباط ایمانی است که بین مومنین وجود دارد.

منبع:شبستان