گریه در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی عبدالله الحسین از اموری است که به وسیله آن حق امام ادا می شود و بدون تردید ادای حق آن حضرت از عظیم ترین و مهمترین وسایل تقرب یافتن به اوست.
عقیق: "مکیال المکارم فى فوائد الدعاء للقائم" یکى از کتاب هاى ارزشمند شیعه،
نوشته آیت اللّه سیدمحمدتقى موسوى اصفهانى(1348 ـ 1301ق) است که به قصد
اداء حق حضرت بقیةاللّه که حقش بر گردن ما افزونتر از همه مردم است،
احسانش بیشتر و بهتر از همه شامل حال خلق مى شود و نعمت ها و منت ها بر ما
دارد، به رشته تحریر درآمده است.
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:
"چون ما نمىتوانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مىباشد."
گریستن در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی عبدالله الحسین(ع)
زیرا که این کار از اموری است که به وسیله آن حق امام ادا می گردد و بدون تردید ادای حق آن حضرت از عظیم ترین و مهمترین وسایل تقرب یافتن به اوست.
بیان مطلب اینکه: شیخ ثقه اجل جعفر بن محمد بن قولویه قمی در کتاب کامل الزیارات به سند خود از امام صادق ضمن حدیثی طولانی در فضیلت گریستن بر امام حسین روایت آورده که فرمود: و هیچ دیده و هیچ اشکی نزد خداوند محبوب تر از چشمی نیست که بر ما بگرید و اشک بریزد و هیچ گریه کننده ای بر او نگرید مگر اینکه فاطمه را صله کرده و حق ما را ادا نموده است.
و هر بنده ای روز قیامت با دیدگان گریان محشور می شود مگر گریه کنندگان بر جدم حسین که هر آنکه بر او گریسته در حالی محشور می شود که دیده اش روشن است و مژده به او می رسد و شادمانی بر چهره اش نمودار است و خلایق در بیم و هراس هستند در حالی که اینان(گریه کنندگان بر امام حسین(ع)) ایمن باشند و خلایق(در هنگامه عرصات محشر) عرضه می شوند ولی اینان زیر عرش و در سایه عرض با حسین هم سخن خواهند بود.
از سختی روز حساب ترسان نیستند به ایشان گفته می شود داخل بهشت شوید پس امتناع می ورزند و سخن و مجلس آن حضرت را بر می گزینند و همانا حوریان به آنان پیغام می دهند: ما و ولدان مخلدین اشتیاق شما را داریم پس آنها به سوی حورالعین سر بر نمی دارند به جهت آنچه از خوشی و بزرگواری در مجلسشان می بینند...
و دلیل بر آنچه یاد کردیم فرمایش امام است که: "و حق ما را ادا کرده" می رساند که گریستن بر امام حسین ادای حق صاحب الامر و سایر امامان می باشد و شاید سر مطلب این باشد که تسلیت دادن مومنین نسبت به بازماندگان کسانی از ایشان که از دنیا رفته اند گرامیداشت و تعظیم ایشان و دوستی کردن به آنان و یاری نمودن از جهت شرکت در مصیبتشان می باشد.
و اینها قسمتی از حقوق مومنین نسبت به یکدیگر است زیرا که هر گاه مومنی از دنیا درگذرد برای او آدابی هست که شرع مقدس امر فرموده آن آداب رعایت گردد و آنها بر دو گونه اند: یک گونه آن است که به سبب حق میت ادا می شود و آن عبارت از تشییع و کنار قبر او رفتن و برایش طلب مغفرت کردن و از طرف او صدقه دادن و بر او نماز خواندن و از او به خوبی یاد کردن و امثال اینها می باشد.
و گونه دیگر آن است که حق بازماندگان او به وسیله آن رعایت می گردد و این عبارت از دیدار آنها و تعزیت ایشان و دعا کردن برای آنان و شرکت در حزن و مصیبتشان و فرستادن غذا برای ایشان امثال اینها از اموری که صله آنها و احسان به ایشان می باشد و بدون تردید حق امم در این باره از همه مردم بزرگتر است.
پس هر گاه مومن در مصیبت مولای مظلوممان ابی عبدالله بگرید حق امامی که بعد از آن حضرت باقی مانده را در آن فاجعه بزرگ ادا کرده چون این کار موافقت نمودن با امام و یاری کردن او و تقرب یافتن به او و تسلی دل اوست نه اینکه حق امام را از هر جهت و در هر جای رعایت کرده باشند، زیرا که برای امام و همین طور سایر مومنین به حسب تفاوت مراتب و شئونشان حقوقی هست که می بایست در هر مورد و هنگام و هر شی به طور مقتضی رعایت و ایفا گردند.
و در روایاتی که از امامان وارد شده این مطلب را توجه داده اند که اگر بخواهیم عنان بحث را به آن سوی بکشانیم کتاب حجیم خواهد شد و با این توضیح معنی فرمایش امام: "و حق ما را ادا نموده است" معلوم گشت و معنی نظایر این کلام در سایر موارد و عبارات نیز روشن شد پس ان شاالله تعالی نسبت به این مطلب متذکر و با بینش باش.
منبع:شبستان
اصل کتاب به زبان عربى است و مؤلف در مقدمه مى نویسد:
"چون ما نمىتوانیم حقوق آن حضرت را ادا نماییم و شکر وجود و فیوضاتش را آن طور که شایسته است، به جا آوریم بر ما واجب است آن مقدار از اداى حقوق آن حضرت را که از دستمان ساخته است، انجام دهیم. . . بهترین امور در زمان غیبت آن حضرت، انتظار فرج آن بزرگوار و دعا براى تعجیل فرج او و اهتمام به آنچه مایه خشنودى آن جناب و مقرب شدن در آستان اوست، مىباشد."
گریستن در مصیبت مولایمان شهید مظلوم حضرت ابی عبدالله الحسین(ع)
زیرا که این کار از اموری است که به وسیله آن حق امام ادا می گردد و بدون تردید ادای حق آن حضرت از عظیم ترین و مهمترین وسایل تقرب یافتن به اوست.
بیان مطلب اینکه: شیخ ثقه اجل جعفر بن محمد بن قولویه قمی در کتاب کامل الزیارات به سند خود از امام صادق ضمن حدیثی طولانی در فضیلت گریستن بر امام حسین روایت آورده که فرمود: و هیچ دیده و هیچ اشکی نزد خداوند محبوب تر از چشمی نیست که بر ما بگرید و اشک بریزد و هیچ گریه کننده ای بر او نگرید مگر اینکه فاطمه را صله کرده و حق ما را ادا نموده است.
و هر بنده ای روز قیامت با دیدگان گریان محشور می شود مگر گریه کنندگان بر جدم حسین که هر آنکه بر او گریسته در حالی محشور می شود که دیده اش روشن است و مژده به او می رسد و شادمانی بر چهره اش نمودار است و خلایق در بیم و هراس هستند در حالی که اینان(گریه کنندگان بر امام حسین(ع)) ایمن باشند و خلایق(در هنگامه عرصات محشر) عرضه می شوند ولی اینان زیر عرش و در سایه عرض با حسین هم سخن خواهند بود.
از سختی روز حساب ترسان نیستند به ایشان گفته می شود داخل بهشت شوید پس امتناع می ورزند و سخن و مجلس آن حضرت را بر می گزینند و همانا حوریان به آنان پیغام می دهند: ما و ولدان مخلدین اشتیاق شما را داریم پس آنها به سوی حورالعین سر بر نمی دارند به جهت آنچه از خوشی و بزرگواری در مجلسشان می بینند...
و دلیل بر آنچه یاد کردیم فرمایش امام است که: "و حق ما را ادا کرده" می رساند که گریستن بر امام حسین ادای حق صاحب الامر و سایر امامان می باشد و شاید سر مطلب این باشد که تسلیت دادن مومنین نسبت به بازماندگان کسانی از ایشان که از دنیا رفته اند گرامیداشت و تعظیم ایشان و دوستی کردن به آنان و یاری نمودن از جهت شرکت در مصیبتشان می باشد.
و اینها قسمتی از حقوق مومنین نسبت به یکدیگر است زیرا که هر گاه مومنی از دنیا درگذرد برای او آدابی هست که شرع مقدس امر فرموده آن آداب رعایت گردد و آنها بر دو گونه اند: یک گونه آن است که به سبب حق میت ادا می شود و آن عبارت از تشییع و کنار قبر او رفتن و برایش طلب مغفرت کردن و از طرف او صدقه دادن و بر او نماز خواندن و از او به خوبی یاد کردن و امثال اینها می باشد.
و گونه دیگر آن است که حق بازماندگان او به وسیله آن رعایت می گردد و این عبارت از دیدار آنها و تعزیت ایشان و دعا کردن برای آنان و شرکت در حزن و مصیبتشان و فرستادن غذا برای ایشان امثال اینها از اموری که صله آنها و احسان به ایشان می باشد و بدون تردید حق امم در این باره از همه مردم بزرگتر است.
پس هر گاه مومن در مصیبت مولای مظلوممان ابی عبدالله بگرید حق امامی که بعد از آن حضرت باقی مانده را در آن فاجعه بزرگ ادا کرده چون این کار موافقت نمودن با امام و یاری کردن او و تقرب یافتن به او و تسلی دل اوست نه اینکه حق امام را از هر جهت و در هر جای رعایت کرده باشند، زیرا که برای امام و همین طور سایر مومنین به حسب تفاوت مراتب و شئونشان حقوقی هست که می بایست در هر مورد و هنگام و هر شی به طور مقتضی رعایت و ایفا گردند.
و در روایاتی که از امامان وارد شده این مطلب را توجه داده اند که اگر بخواهیم عنان بحث را به آن سوی بکشانیم کتاب حجیم خواهد شد و با این توضیح معنی فرمایش امام: "و حق ما را ادا نموده است" معلوم گشت و معنی نظایر این کلام در سایر موارد و عبارات نیز روشن شد پس ان شاالله تعالی نسبت به این مطلب متذکر و با بینش باش.
منبع:شبستان
