زائری که صد تن از دوزخیان را شفاعت می کند!

عقیق: زیارت امام حسین (ع) بی تردید دارای فضایل بسیاری می باشد و فرد زائر پس از انجام این زیارت مقدس دارای فضایلی و ویژگی هایی می گردد که شاید اشاره به گوشه ای از آن ها خالی از لطف نباشد.

پاکسازی از گناه
یک از آثار زیارت آن حضرت این می باشد که: زائر حسین (ع) پس از زیارت عارفانه و خالصانه به گونه ای خاص، از گناهان پاک می گردد. در روایات متعددی- حدود چهل روایت- تعبیر شده است که:
«خداوند گناهان گذشته و آینده او را خواهد بخشید»(1) و در روایات دیگری بدین صورت آمده است که: «او بسان روز تولدش، از همه گناهان پاک و پاکیزه می شود.»(2)
در برخی از روایات نیز آمده است که: «زائر عارف، بسان پارچه و لباسی که پس از شستشو پاک می گردد، از همه گناهان پاکیزه می شود»(3) و شگفت آور اینکه در روایتی دیگر آمده است که: «با اولین گام خالصانه و عارفانه برای زیارت امام حسین(ع)، پاک و پاکیزه می گردد. پس، به هر گامی درجه ای دریافت می دارد و به جایی می رسد که خداوند ضمن خطاب به او می فرماید: بنده من! هر چه می خواهی بگو، که پذیرفته است.»
همچنین آمده است که: «پس از نماز زیارت حسین (ع)، فرشته ای به سوی او می شتابد و می گوید: پیامبر درود و سلامت می رساند و می فرماید: گذشته ات مورد بخشایش خداست، اینک زندگی را از سر بگیرد و مراقب رفتارت باش.»(4)

اثر رهایی بخش
زائر آن حضرت نه تنها خود نجات یافته است، بلکه سبب نجات و رهایی دیگران می گردد. در روایتی امام صادق (ع) می فرمایند:
«زائر عارف حسین (ع)، در روز رستاخیز برای صد نفر از دوزخیان شفاعت می کند» (5) و در روایت دیگری است که بدو ندا می رسد که: «هان ای زائران حسین (ع) دست هر کسی را دوست دارید بگیرید و به بهشت وارد کنید.» (6)

تا روز رستاخیز
هر کار شایسته ای پاداشش تا روز رستاخیز باقی می ماند، اما خودکار پس از انجام، پایان می پذیرد، اما زیارت حسین (ع) کار بزرگی است که تا قیامت از زائر او گسست ناپذیر است و خود عمل شایسته همچنان تا قیامت امتداد می یابد.
در این مورد امام صادق (ع) می فرمایند: «هنگامی که فردی از خانه اش، به قصد زیارت آن حضرت خارج می شود، از همانجا تا رسیدن، هفتصد فرشته او را همراهی می نمایند. پس از زیارت او، ندایی می رسد که گذشته ات مورد بخشایش قرار گرفته است، اینک از این پس، زندگی را از سر بگیر و مراقب رفتارت باش! آنگاه، همان فرشتگان او را تا رسیدن به خانه اش همراهی می کنند و پس از خداحافظی از او تا آخرین روز زندگی اش همواره زیارت حسین (ع) می کنند و پاداش کارشان از آن اوست.»(7)

پاداش و عمل وصف ناپذیر
زائر حسین (ع) به پاداش و عملی دست می یابد که انجام آن از او امکان پذیر نیست. برای نمونه: به پاداش حج های پیامبر دست می یابد. این مطلب در روایات متعددی آمده است که لطیف ترین آن ها این روایت است:
یکی از یاران امام صادق (ع) آورده است که: در نخستین روزهای حکومت منصور، امام صادق (ع) وارد نجف شد و به من فرمود که سر راه بروم و در آنجا انتظار آمدن مردی را بِکِشَم که از طرف قادسیه خواهد آمد، و آنگاه پس از ورود او، سلام حضرت را بدو ابلاغ و او را به محضر حضرتش دعوت کنم.
این مرد، که موسی نام دارد، می گوید: در اجرای دستور، سر راه شتافتم و زیر حرارت شدید خورشید، تا سر حد یأس و نومیدی از آمدن مسافر مورد نظر، به انتظار نشستم تا سرانجام از راه رسید و پس از رساندن پیام امام صادق (ع) او را به نزدیک خیمه حضرت راهنمایی کردم و خود کنار در خیمه از آنان دورتر به گونه ای که آنان را نمی دیدم، اما سخنانشان را می شنیدم، نشستم.
امام صادق (ع) از آن مرد پرسید: از کجا آمدی؟
پاسخ داد: از دورترین نقطه یمن.
آنگاه حضرت همه ویژگی های منطقه زندگی او را به او بازگفت و او تصدیق کرد، آنگاه فرمود: هدفت از آمدن به این نقطه چیست؟
گفت: برای زیارت حسین (ع) آمده ام.
فرمود: تنها به قصد زیارت؟
گفت: آری! تنها برای زیارت سالارم و نمازگزاردن در کنار قبر او و نثار درود بر او از نزدیک.
امام (ع) فرمود: در زیارت آن حضرت چه پاداش و اثری می نگری؟
گفت: ما از زیارت او برکت در مال و اولاد و سلامتی و عمر و برآورده شدن خواسته های خویش می نگریم.
فرمود: برادر یمنی! آیا بر این پاداش ها چیزی بیافزایم؟
پاسخ مثبت داد.
امام صادق (ع) فرمود: پاداش زیارت عارفانه حسین (ع) با پاداش حج پذیرفته شده با پیامبر(ص)، برابری می کند.
آن مرد شگفت زده شد.
امام صادق (ع) فرمود: آری! بلکه با دو حج پذیرفته با پیامبر.
و باز بیشتر شگفت زده شد.
و امام صادق (ع) بر پاداش زیارت عارفانه حسین (ع) افزود تا به سی حج پذیرفته شده و پاک و پاکیزه به همراه پیامبر رسید. (8)

وعده خدا
خداوند سوگند یاد کرده است که زائر عارف آن حضرت را محروم و نومید و دچار خُسران روز رستاخیز نسازد.
این مطلب را از امام باقر (ع) آورده اند که فرموده اند: حسین (ع) به صورت بسیار مظلومانه و اندوهبار و با لب تشنه و مشتاق به لقای حق، به شهادت رسید و خداوند بر خود لازم ساخت که هیچ مشتاق به کوی او، و بلازده و گناهکار و غم زده و تشنه کام و مصدوم و رنج دیده ای، به کوی او نشتابد و خدای را در آنجا نخواند و به وسیله حسین (ع) به بارگاه او تقرب نجوید، جز این که خداوند، گرفتاریش را رفع، و خواسته هایش را روا و گناهانش را مورد بخشایش قرار دهد و در عمر و روزی اش بیافزاید.(9)

نهایت آرزوها
ویژگی دیگر در زیارت حسین (ع) این است که رسیدن به بهشت برین که نهایت آرزوی هر انسان است در پرتو آن، حاصل می شود. در روایت است: خداوند، هنگامی که زائر عارف او را در راه زیارت او، شبانگاهان بیدار و روزها خسته می گردد، بدو نظر لطفی می افکند که بهشت برایش تأمین می شود.(10)

والاترین زیارت
ویژگی دیگر این است که زیارت آن حضرت آثار خاصی در پی دارد. از آن جمله در روایات بسیاری آمده است که: عمر انسان را زیاد و روزی او را پربرکت می سازد.
در زیارت عرفه آمده است که: زیارت آن گرامی در عقاید بر حق، آرامش قلب و اطمینان خاطر به بار می آورد و شبهات و نگرانی ها را برطرف می کند.(11)
روشن است که این اثر اطمینان بخش از هر اثر ارزشمند دیگری برتر است، چرا که هر اثر دیگری در گرو آن است، و نیز از آثار آن این خواهد بود که مرگ های ناگوار و شقاوتمندانه را دفع و رفع می کند،(12) و دیگر این که زائر حسین (ع) و پدر و مادر و برادرش تا روز رستاخیز از همه هول و هراس ها به وسیله پیامبر(ص) بیمه شده اند و آن حضرت نجات آنان را تضمین فرموده است. (13)