کد خبر : ۱۵۱۴
تاریخ انتشار : ۱۵ مهر ۱۳۹۱ - ۰۰:۱۰
خاطره آیت الله جوادی آملی از علامه طباطبایی؛

به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد

یادم هست سال 1350 بود که مى‌خواستم به مكه مشرف شوم؛ برای خداحافظی خدمت علامه رفتم و ایشان برای زادراه فرمودند: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد. اگر خدا به یاد انسان بود، از جهل رهایى مى یابد.
عقیق: آیت الله جوادى آملى، که توفیق شاگردی حضرت علامه طباطبائی را داشته اند در خاطره ای از سالهای همراهی با علامه می گوید:

یادم هست سال 1350 بود که مى‌خواستم به مكه مشرف شوم، مصادف با زمستان بود. آن روز هم هوا سرد بود و برف مى‌بارید.

رفتم براى عرض سلام و تودیع و خداحافظى، در زدم؛ علامه تشریف آوردند دم در؛ عرض كردم: عازم بیت الله الحرام هستم، براى عرض سلام و خداحافظى آمده‌ام و افزودم: نصیحتى بفرمایید كه به كارم بیاید، توشه‌ام باشد در این سفر.

این آیه مباركه را براى نصیحت به عنوان زادراه قرائت كردند:

خداى سبحان مى فرماید:

فاذكُرونى اَذكُركُم ؛ به یاد من باشید تا من به یاد شما باشم!

و ادامه دادند و فرمودند: به یاد خدا باش تا خدا به یادت باشد، اگر خدا به یاد انسان بود، از جهل رهایى مى یابد و اگر در كارى مانده است، خداوند نمى گذارد عاجز شود و اگر در مشكل اخلاقى گیر كرد، خدایى كه داراى اسماء حسنى است و متصف به صفات عالیه، البته به یاد انسان خواهد بود!


منبع: یادها و یادگارها
کدخبرنگار/211002


ارسال نظر
پربازدیدترین اخبار
پنجره
تازه ها
پربحث ها
پرطرفدارترین عناوین