در سال‌های اخیر همواره موارد شگفتی از ارادت و عشق مسیحیان، هندوها و به طور کلی غیر مسلمان‌ها نسبت به امام سوم شیعیان مطرح شده که شاید در وهله نخست شگفتی‌آفرین باشد، اما با نگاهی عمیق‌تر به موضوع درخواهیم یافت که حسین(ع) و قیام عاشورا فلسفه‌ای جهانی دارند.
«آنتوان بارا» یکی از مسیحیان سوری است که در کویت زندگی می‌کند، وی از عاشقان اهل بیت(ع) به ویژه امام حسین(ع) است که خود را یک شیعی می‌داند، و در عین حال مسیحی است، مشهور است که بارا نام امام حسین را نمی برد، مگر با عبارت «علیه السلام». به نظر او امام حسین (ع) مختص شیعه و مسلمانان نیست؛ بلکه متعلق به همه جهان است واو در واقع روح همه ادیان است. او تشیع را بالاترین مراتب حب الهی می داند و معتقد است هر شخصی در این دنیا با هر دینی که دارد ممکن است شیعه باشد.
آنتوان بارا سال‌های بسیار از دوران جوانی خود را صرف تحقیق و بررسی پیرامون زندگی و قیام امام حسین(ع) کرده است تا حقایق مربوط به این شخصیت عظیم تاریخ را از زاویه نگاه خود و از زبان انجیل و حضرت عیسی(ع) بیان کند. او پس از سال‌ها تحقیق و پژوهش در این زمینه پژوهش تطبیق «حسین در اندیشه مسیحیت» را که رویکردی تحقیقی، ادبی و عاطفی دارد، با استفاده از نظریات اسلام و مسیحیت تألیف و به مقایسه زندگی و شهادت حضرت عیسی از دیدگاه مسیحیت و زندگی و شهادت امام حسین(ع) از دیدگاه اسلام پرداخته است.
این کتاب که در سال 1978 منتشر شده است، تاکنون به 17 زبان ترجمه شده و در 5 دانشگاه نیز برای دوره‌های تکمیلی کارشناسی ارشد و دکتری مورد تأیید قرار گرفته است.
وی که تاکنون 25 بار نهج‌البلاغه را به طور کامل خوانده امام حسین(ع) را گوهر ادیان معرفی می‌کند و می گوید«حسینع) در قلب من است».بارا در بخشی از کتابش می‌نویسد: «اگر حسین از ما بود، در هر سرزمینی پرچم او را برافراشته می کردیم و در هر سرزمینی برای او منبری می ساختیم و بر فراز آن مردم را به نام او به مسیحیت دعوت می کردیم. او گفت: به نظر من متفکرین اسلامی درباره حسین (ع) و فهم و انتشار رسالت او کوتاهی کرده اند. آن ها باید صدای این انقلاب را به نقاط مختلف جهان برسانند؛ زیرا من معتقدم اگر صدای انقلاب حسین(ع) به غرب برسد و آن ها با مفاهیم بلند و باشکوه آن آشنا شوند، تمام غرب پیرو حسین (ع) می شود.»
جورج شکور، شاعر و استاد ادبیات عرب در سال 1935 در جبل لبنان به دنیا آمد. وی پس از تحصیل به تدریس زبان و ادبیات عرب در مراکز و کالج‌های مختلف پرداخت. او چند مجموعه شعر دارد که همگی تجدید چاپ شده‌اند.
ویژگی شعرهای شکور که او را از دیگر شاعران متمایز می‌کند، پایبندی به قالب‌های کلاسیک شعر عرب و به‌ویژه غزل‌های عاشقانه است.این شاعر لبنانی به جز شعرهای عاطفی سروده‌هایی درباره وطن و اجتماع نیز دارد. منظومه «امام حسین(ع)» نیز یکی از کتاب‌های دیگر اوست. دو دیوان شعر وی که به نام‌های «ملحمه الامام حسین(ع)» و «ملحمة الامام علی(ع)» سروده است به ترتیب در سال‌های 2002 و 2007 منتشر شده‌اند.
جورج شکور از نخستین کسانی است که شعر مقاومت را در لبنان پایه‌گذاری کرده و همواره در مراحل گوناگون تاریخ معاصر سیاسی لبنان پا به پای مقاومت و جریان آزادی‌خواهی پیش آمده است. وی معتقد است شرف شعر مقاومت در این است که از عقبه اعتقاد به امام حسین(ع) سرچشمه گرفته باشد.
چند سال پیش، او را با پیشنهادهای وسوسه‌انگیز به دیدار قذافی در لیبی دعوت کرده بودند؛ اما او این دعوت را رد کرده و گفته بود: به خاطر اینکه قذافی امام موسی صدر را ربوده است، اگر برایم فرش قرمز هم پهن کند و چندین برابر این هم به من بدهد، پایم را به دربارش نمی‌گذارم.
او که به دلبستگی و شیفتگی شدیدش به امیر مؤمنان و سیدالشهدا(ع) تصریح و با شور و شوق از سفر خود به نجف و زیارت حرم امام علی(ع) تعریف می‌کند، موفقیت خود در مدح اهل بیت را مرهون لطف و یاری الهی می‌داند و معتقد است تا به امروز هیچ شاعری نتوانسته دین خود را به امام حسین(ع) در شعر ادا کند.
«دهرمندرنات» دیگر شاعر عاشق حسین(ع) است، وی که شاعری هندی است، اخیراً برای شرکت در همایش باران غدیر به تهران آمده است، دهرمندرنات معتقد است که یاد حسین(ع) به شاعر قوت می‌دهد. این شاعر به گفته خود ذکر حسین(ع) را از پدر ارث برده و معتقد است چشمی که از غم حسین تر نشود نمی‌تواند بصیرت داشته باشد و شاعری که زبانش را برای حق نگشاید زبان شعری ندارد.
این شاعر هندی هم‌اکنون در حال نگارش کتابی پیرامون عزاداری امام حسین(ع) است که وی آن را یک نهضت جهانی می‌داند است.
نمونه‌ها فراوانی از ارادت غیر شیعیان به امام حسین(ع) و سایر ائمه اطهار می‌توان در تاریخ یافت، که این‌ها تنها موارد شناخته شده هستند، چه بسیار موارد دیگر که تنها گوشه گوشه این جهان از بنارس هندوستان که حسینیه‌ای به نام امام حسین(ع) دائر است، تا شمال آفریقا که سید قطب در آن درباره حسین(ع) سخن‌می‌گوید، همه نشان‌دهنده این است که به همان میزان که در ادبیات مذهبی شیعه می‌توان تأثیر کربلا و عاشورا را مشاهده نمود در ادبیات مذهبی اهل سنت نیز قابل مشاهده است.
منبع:تسنیم
