روایت متفاوت از امامی که کمتر در تاریخ آمده است

عقیق: در تاریخ، گاهی شخصیت‌هایی آن‌قدر بلند و روشن‌اند که نادیده می‌مانند. درخشش بی‌واسطه‌شان چشم‌ها را خیره می‌کند، اما کمتر کسی تأمل می‌کند که این نور، از کجا می‌تابد. امام سجاد (ع)، از همین بلندای فراموش‌شده تاریخ است؛ تنهاتر از آن‌چه گمان می‌رود و استوارتر از آن‌چه در توصیف آمده. مردی از تبار آفتاب، که نه تنها در میان آتش کربلا زنده ماند، بلکه با سکوتی بُرنده‌تر از هر فریاد، از دین حراست کرد.در این میان، سید مهدی شجاعی بار دیگر بازگشته؛ این‌بار نه فقط به کربلا، که به پس از آن. مجموعه «حماسه سجادیه» حاصل این بازگشت است؛ روایتی سه‌جلدی از زوایایی مغفول مانده از زندگی چهارمین امام شیعیان.سیدمهدی شجاعی در این مجموعه، گویی کمر بسته تا تصاویری تحریف‌شده از امام سجاد (ع) را کنار بزند؛ آن تصویر رایج از مردی رنجور، بیمار، و گوشه‌نشین. شجاعی اما انگار فریاد می‌زند که ما سجاد(ع) را درست نشناخته‌ایم. ما عظمت او را در مدیریت بحران پس از کربلا، در سکوت مدبرانه‌اش، در استقامتش، در طراحی هوشمندانه‌اش برای بیدارسازی ندیده‌ایم.او این امام را نه صرفاً یک «باقی‌مانده» از کربلا، بلکه قهرمان بی‌سپاه اما پرتدبیر دوران پس از عاشورا معرفی می‌کند. مردی که با چشمی گریان و قلبی آگاه، از میان خون و خاکستر عبور کرد تا حقیقت را زنده نگه دارد. او هم در کوفه، هم در شام، و هم در مدینه، ایستاد. نه با شمشیر، که با کلام. نه با خروش، که با بصیرت.