عقیق: بر اساس اراده خداوند حکیم، زمان ظهور بر ما مخفی است و بدون تردید این مسأله به جهت حکمت‌هایی است که برخی از آنها را می‌آوریم:
تداومِ امید
وقتی زمان ظهور پنهان باشد، نور امید در دل منتظرانِ همه عصرها باقی خواهد ماند و با این امیدِ پیوسته و مداوم است که می‌توانند در برابر سختی‌ها و فشارهای دوران غیبت مقاومت کنند. به راستی اگر به شیعیان سده‌های گذشته گفته می‌شد که ظهور در زمان شما رخ نمی‌دهد، بلکه در آینده‌ی دور اتفاق خواهد افتاد، آنها با کدام امید در برابر فتنه‌های روزگارِ خود مقاومت می‌کردند و چگونه می‌توانستند گذرگاه‌های سخت دوران غیبت را به سلامت پشت سر بگذارند؟
زمینه‌سازی
بدون تردید انتظار سازنده که از مهم‌ترین عوامل فعالیت و پویایی است، تنها در سایه مخفی‌بودن زمانِ ظهور شکل خواهد گرفت، زیرا با مشخص‌بودن زمان ظهور، کسانی که می‌دانند ظهور را درک نمی‌کنند، انگیزه‌ای برای تحرّک و زمینه‌سازی نخواهند داشت و به سکون و رکود روی خواهند آورد.
حال آنکه با پنهان‌بودنِ زمان ظهور، انسان‌های همه عصرها و دوران‌ها به امید اینکه ظهور را در زمان خود ببینند تلاش می‌کنند تا زمینه‌های ظهور را فراهم کنند و جامعه خود را به جامعه‌ای صالح و پویا تبدیل نمایند.
به علاوه در صورت معین‌بودن وقتِ ظهور، چنانچه به دلیل مصالحی، ظهور در زمان وعده‌داده‌شده رخ ندهد، چه بسا افرادی در اصل اعتقاد به امام مهدی علیه‌السلام دچار تردید شوند؛ چنانچه که امام باقر علیه‌السلام در پاسخ به این سؤال که آیا ظهور وقت مشخصی دارد، فرموده است:
«کَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ کَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ کَذَبَ اَلْوَقَّاتُونَ إِنَّ مُوسَی عَلَیْهِ اَلسَّلاَمُ لَمَّا خَرَجَ وَافِداً إِلَی رَبِّهِ وَاعَدَهُمْ ثَلاَثِینَ یَوْماً فَلَمَّا زَادَهُ اَللَّهُ عَلَی اَلثَّلاَثِینَ عَشْراً قَالَ قَوْمُهُ قَدْ أَخْلَفَنَا مُوسَی فَصَنَعُوا مَا صَنَعُوا.» (کافی، ج ۱، ص ۳۶۸)
کسانی که وقت تعیین می‌کنند دروغ می‌گویند، (و این سخن را تکرار فرمود) زمانی که موسی علیه‌السلام به دعوت پروردگار به مدت سی روز از میان قوم خود بیرون رفت و خداوند بر آن سی روز، ده روز دیگر افزود، قوم او گفتند: موسی به وعده خود وفا نکرد و آنچه نباید می‌کردند، کردند. [از دین برگشتند و گوساله‌پرست شدند.]
این بحث ادامه دارد...
برگرفته از کتاب «نگین آفرینش»، با اندکی تغییر
منبع:حوزه
