عقیق: مرحوم آیت الله سیدابوالقاسم دهکردی در یکی از خاطرات خود نقل می کند که از خانه برای شرکت در درس بیرون آمدم.
نزد مقبره جواد ملاکتاب نجفی برای فاتحه ایستاده بودم، شیخ ابرقویی مرا دید و گفت من داستانی از فاتحه خواندن دارم.
در ایامی که «شیخ انصاری» (اعلی الله مقامه) به مرض موت مبتلا و در یکی از باغ‌های نزدیک مسجد سهله در حال استراحت بود، من در مسجد سهله بودم که سه تن از خواص شیخ انصاری؛ «میرزا حبیب‌الله رشتی، آقا حسن طهرانی و میرزا ابوالقاسم» عازم زیارت شیخ بودند.
من هم همراهشان رفتم.
آنها پس از کسب اجازه وارد شدند و شیخ مرا هم اجازه ورود داد.
شیخ از شاگردان درباره آخرین درس که درباره «نماز حول کعبه» بود سؤال کردند، اما از توضیحات آنها راضی نشدند و فرمودند:
«این طریق تحصیل نیست».
وصیت می‌کنم شما را که:
اولا: یک آشنایی با خدا پیدا کنید
ثانیاً: درست تحصیل نمایید و کار کنید.
ثالثاً: به قبور علما که می‌رسید فاتحه نخوانده نگذرید، فاتحه به جهت آنها بخوانید و از ارواح آنها استمداد کنید به جهت توفیق و حصول علم خیلی نافع است.
پی نوشت:
منبر الوسیلة، ج ۱، ص ٥۲۸ - ۵۲۹
منبع:حوزه
