خلبانی که از حکم اعدام به قله شهادت رسید

عقیق: سیدمیثم موسویان از جمله نویسندگان جوانی است که در سال‌های گذشته با پرداختن به موضوعات جدید و از زاویه نگاهی نو، در حوزه ادبیات انقلاب و دفاع مقدس فعالیت کرده است. از جمله کارهای منتشر شده از او می‌توان به «بی‌نام پدر»، «به نام مادر»، «تفنگمو زمین نذار» از نشر جمکران و «من جانباز نیستم» از نشر معارف اشاره کرد که برخی از این عناوین همچون «بی‌نام پدر» توانست در برخی از جوایز ادبی به عنوان برگزیده، تجلیل شود. 

«بی‌نام پدر» داستان زندگی یکی از بدنام‌ترین و فاسدترین تیمسارهای رژیم شاهنشاهی است؛ کسی که عامل مستقیم انگلیس، مؤسس انجمن بهایی، عامل سرکوب کردها و قاچاق مواد مخدر در سراسر ایران است. یکی از شخصیت‌‌های کتاب او را «یک اژدها» می‌داند و شخصیتی دیگر او را فاسق و کافر معرفی می‌کند.

داستان رمان «بی‌نام پدر» در دو برهه‌ زمانی و در سه خط داستانی در هم تنیده روایت می‌‌شود. در ابتدا، داستان تیمسار که برای سرکوبی غائله کردها به کردستان فرستاده شده و ماجرای ازدواجش با دختری کرد روایت می‌شود و در ادامه، داستان ماجرای فرزندش که از وجود تیمسار بی‌خبر است، روایت می‌شود و این روایت‌ها در نقطه‌ای طلایی به هم می‌رسند و مخاطب را شگفت‌زده می‌کنند.

موسویان درباره این اثر گفت: این کتاب چون فرم خاصی دارد، هر ناشری جرأت چاپش را نداشت. اما انتشارات جمکران پای کار آمد و آن را منتشر کرد. این کتاب جایزه قلم زرین را برد، نامزد جایزه شهید اندرزگو شد و در جایزه جلال هم مورد تقدیر قرار گرفت. این کتاب ادامه‌ای دارد که با عنوان «به نام مادر» به چاپ رسیده است.

وی با بیان اینکه «بی‌نام پدر» کمی سخت‌خوان است، ادامه داد: برای همین در جشنواره‌های مختلف نظرهای مختلفی را جلب کرده وا به‌عنوان کاندیدا مطرح شده است. مخاطب حرفه‌ای، این کتاب را می‌پسندد. کار ابداعی دارد؛ به این صورت که دیالوگ‌ها، مونولوگ‌ها، توصیف و... بدون فاصله و درهم نوشته شده است و این همراهی، پازلی ساخته که در حین سخت‌خوانی، لذت‌بخش است. از این منظر فکر می‌کنم کتاب «بی‌نام پدر» خود خلاقیت به خرج داده است.

موسویان توجه به ادبیات بومی و زیست‌بوم ایران را از دیگر ویژگی‌های کتاب خود دانست و گفت: «بی‌نام پدر» بوم‌شناسی از قوم کُرد و همدان دارد و می‌توان آن را نوعی داستان رستم و سهراب در دوران معاصر دانست. از سوی دیگر، زیرلایه آن مفاهیم مذهبی محبت به علی(ع)، داستان زندان امام کاظم(ع) و ... را نیز در خود دارد؛ در واقع این داستان، یک داستان پر از قصه و نماد است. 

نویسنده کتاب «بی‌نام پدر» با اشاره به واکنش مخاطبان به انتشار این اثر اضافه کرد: کسانی که دیدگاه هم‌سویی با فکر داستان از لحاظ مذهبی وسیاسی نداشتند نیز از داستان خوششان آمده بود.

موسویان در بیان تأثیر دریافت جوایزی چون جایزه جلال، قلم زرین، کتاب سال و... برای کتاب «بی‌نام پدر» بر قلمش گفت: این کتاب یک شروع است. نویسنده حرفه‌ای کاری با جوایز ندارد و به این نکته که می‌گویند نویسنده بعد از جایزه افت می‌کند، اعتقادی ندارم. ممکن است کارهای بعدی نویسنده موفق به دریافت جایزه نشود، اما به معنای افت او در کاری حرفه‌ای نیست. نویسنده حرفه‌ای کارش را ادامه می‌دهد، جوایز در واقع کار را به مخاطب و جامعه معرفی می‌کند.

موسویان «به نام مادر» را ادامه کار «بی‌نام پدر» معرفی کرد و درباره این اثر نیز گفت: این کتاب زندگی شهید ابوالفضل مهدیار است که زندگی خاصی داشت و حرّ انقلاب اسلامی است، امیدوارم این اثر نیز مانند کتاب «بی‌نام پدر» دیده شود و مورد توجه مخاطبان قرار گیرد. 

موسویان در بیان خاطراتش از نوشتن کتاب «به نام مادر» گفت: از کارهایی که برایم بسیار شیرین بود، نوشتن از این شهید بود. او از نخبگان خلبانی در آمریکا بود و در فضای پس از انقلاب وارد جرگه‌ای می‌شود که قصد دارند امام خمینی(ره) را ترور کنند. اما همان موقع خصوصیات اخلاقی او و شیرپاک خوردگی‌اش باعث می‌شود از کودتا جا بماند. گرچه او بعداً دستگیر و محکوم به اعدام می‌شود، اما عنایت حضرت زهرا(س) به ایشان سبب می‌شود به‌گونه‌ای متحول شود که پرونده دادگاهش به محضر امام خمینی(ره) می‌رسد و نه‌تنها مورد عفو قرار می‌گیرد که به محل کارش بازگردانده می‌شود. این لطف و محبتی است که از سوی امام(ره) در زندگی این شهید دیده و سبب می‌شود او از تاریکی به سمت روشنایی حرکت کند. 

موسویان با بیان اینکه نوشتن از این شهید برایم جذاب بود، اضافه کرد: «بی‌نام پدر» به عشق حضرت علی(ع) و «به نام مادر» به عشق حضرت زهرا(س) نوشته شده است.

منبع:تسنیم