راهکار آیت الله بهجت برای همنشینی با پیامبر

عقیق: برای شناخت شخصیت و سبک زندگی پیغمبر اکرم صلی‌الله علیه و آله باید به تفسیر قرآن کریم و احادیث مستند از آن حضرت و اهل بیت علیهم السلام رجوع کنیم. در این میان، کلام بزرگان دینی و دانشمندان اسلامی نیز راهکار بسیار مهمی است تا بتوانیم شخصیت آن حضرت را بهتر درک کرده و حتی‌الامکان خود را به آن حضرت شبیه کنیم.

خبرگزاری تسنیم بخش‌هایی از سخنان آیت‌الله‌العظمی محمدتقی بهجت رحمه‌الله علیه را در خصوص مرگ و رفتن از دنیا را مورد بازخوانی قرار داده تا این سفر ابدی و حتمی در ذهن ما مورد توجه دوباره قرار بگیرد. این مطالب گزیده‌ای از سخنان این عالم بزرگوار و حکیم است که پس از تائید دفتر معظم له، منتشر شده است.

اهل بیت، واسطه فیض در همه نعمت‌ها هستند

انسان باید در دنیا سعی کند که همه حرکت‌ها، افعال و اقوالش بر صراط مستقیم باشد و از آن انحراف پیدا نکند. بر صراط مستقیم بودن یعنی نبی صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم، یا وصی علیه‌السلام را پیش روی خود قرار دهیم و پیرو آنها باشیم. صراط مستقیم، دو صراط است که باید آنها را پیمود: یکی در دنیا، و دیگری در آخرت. اگر امروز، در دنیا درست بر روی صراط مستقیم مشی کردیم، فردا هم از صراط آخرت - که بر روی جهنم است - می‌توانیم عبور کنیم.

«کتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتی» در حدیث ثقلین همان «کتَابَ اللّه و سُنَّتی» است؛ چون سنت واقعی رسول اللّه صلی‌اللّه‌علیه‌وآله‌وسلّم در نزد عترت است؛ بنابراین باید عترت را واسطه فیض در همه نعمت‌ها بدانیم و به آنها متوسل شویم. و به آنچه علم داریم -از راه اجتهاد یا تقلید- عمل کنیم، وگرنه پشیمان می‌شویم؛ و به آنچه نمی‌دانیم اقدام نکنیم وگرنه پشیمان می‌شویم. بلکه در مواقع شک و شبهه توقف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم. عمل به احتیاط پشیمانی ندارد.

همنشینی با قرآن، همنشینی با خود پیامبر (ص) است

مجالست با انبیاء و اولیاء، مرافقت [و دوستی] با ملائکه است، همه‌اش معنویات است. و ما هم نمی‌توانیم عذر بیاوریم که آنها [در میان ما] نیستند که ما با آن‌ها مجالست بکنیم؟ [چراکه] آثار قطعیه آنها [مثل] قرآن که به‌منزله ملاقات خودشان است [در بین ما هست].

مجالست با قرآن، مجالست با خود حضرت رسول صلی‌الله‌علیه وآله‌وسلم است. همچنین آثار اوصیاء – مانند صحیفه سجادیه و نهج‌البلاغه – مثل این است که با خودشان داریم مکالمه و صحبت می‌کنیم و داریم گوش می‌دهیم که اصلاً چه می‌فرمایند.

چه بسا یک زمانی هم در همین آلات، اختراعات و اکتشافات بشود ـ نمی‌دانم الآن شده است یا نه؟ از فضا اصوات متکلمین و صاحبان اصوات را بشود جمع کرد. مثلاً صوت داودی را بتوانند از توی فضا دربیاورند، این ممکن است و نمی توانیم بگوییم نیست و نمی توانیم بگوییم محال است. [اصوات] یک رشته‌هایی و دستگاه‌هایی در فضا دارد، نمی‌شود بگوییم مستهلک مطلق می‌شود. این میزانی دارد.

ممکن است یکی از محامل «کَرَّرْتُها حَتّى سَمِعْتُها مِنْ قائِلِها؛ تکرار نمودم تا این‌که آن را از گوینده‌اش [حضرت حق] شنیدم.» همین‌جور باشد. یک صوتی بود خلق می‌شد دیگر، همان صدایی که در اول نزول وحی که خلق می‌شد و آن صدا را حضرت استماع می‌کرد و القا می‌کرد، یک صدایی بود اما غیر از او نمی‌شنید، همان صدا ممکن است پیش اهلش و برای اهلش شنیده شود.

منبع:تسنیم