کرامتی که خداوند به امام حسین(ع) عنایت کرده است

عقیق:زیارت عاشورا با مجموع درس‌های عقیدتی، سیاسی، فکری و انزجار از دشمنان اهل بیت عصمت و طهارت‌، در حکم محک و معیاری است که سَره را از ناسره جدا می‌کند. زیارت عاشورا مجموعه‌ای از درس‌هایی است که هر کدام از آن ارزش‌هایی را ارائه می‌دهد و سر فصل‌های غیر قابل تردیدی را فرا راه انسان می‌گشاید و می‌تواند آدمی را در پیمودن راه راست و رسیدن به حقیقت راسخ و استوار نماید. زیارت عاشورا خود منشوری است که از هر جهت نوری از آن جلوه‌گر است چرا که این صحیفه بهانه‌ای است برای بیان مختصر امّا کامل از اسلام شناسی، معرفت‌شناسی، امام شناسی، جامعه شناسی و انسان شناسی. در این ایام می‌طلبد اندیشمندان به مدد اعتقادات راستین و فضیلت مدار مؤمنان بیایند و با تبیین صحیح اعتقادات اسلامی مردم را با عشق و معرفت بیشتر نسبت به ساحت مقدس پیامبر اعظم (ص) و اهل بیت (ع) آشنا کنند.

این زیارتنامه توسط امام باقر (ع) به شیعیان تعلیم داده شده است و صرفاً یک زیارتنامه جهت عرض ادب ظاهری به محضر امام حسین (ع) و یاران ایشان نیست و معانی عمیقی در آن نهفته است.

بر همین اساس حجت الاسلام والمسلمین سید محمدباقر علم الهدی استاد حوزه علمیه تهران از رهگذر شرح و تفسیر زیارت عاشورا، زوایای پنهانی که در این زیارت نامه قدسی نهفته است را مطرح و مطالب آن تقدیم مخاطبان می‌شود. قسمت‌های پیشین این تفسیر را می‌توانید در اینجا بخوانید. آنچه در ادامه می‌خوانید قسمت بیستم تفسیر زیارت عاشورا است:

در جلسه گذشته فرازی از زیارت عاشورا با عنوان بِاَبی اَنْتَ وَ اُمّی لَقَدْ عَظُمَ مُصابی بِکَ، تبیین و تشریح شد و در این جلسه بخش دیگری از ادامه این فراز با عنوان فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنی بِکَ شرح داده خواهد شد. در این فراز ما از خداوند متعال چنین درخواست می‌کنیم بارالها؛ پس از خدایی که مقام تو را بلند و گرامی داشت ما را نیز به بواسطه دوستی و عزتی که به حضرت بخشید بزرگ دارد و اکرام کند. در این فراز ما بهشت را از پروردگار درخواست نمی‌کنیم چرا که بهشت بخشی از آن اکرام است بنابراین چیزی فراتر از بهشت را تمنا داریم.

در این فراز سالک الی الله از خداوند درخواست می‌کند خدایی که این مقام و کرامت را به حضرت عطا کرد او را نیز به برکت ایشان گرامی بدارد، این درخواستی است که یک عاشق فدایی اباعبدالله الحسین (ع) از پروردگار درخواست دارد. پروردگار این دعا را بر زبان حجت خویش جاری ساخت تا عاشقان ایشان چنین خواسته‌ای را از باری تعالی درخواست کنند.

حال سوالی که مطرح می‌شود این است آن کرامتی که خداوند متعال به امام حسین (ع) عنایت کرده چیست؟ مهمترین کرامتی که پروردگار به امام حسین (ع) عنایت کرده است اینکه ایشان پدر ۹ امام معصوم بوده و چه افتخاری بزرگ‌تر از اینکه امام حسین (ع) دارای چنین جایگاه بالا و ویژه ای است. پدر ۹ امام معصوم بودن بیانگر عظمت و جایگاه ایشان بوده هرچند که امام حسن (ع) نیز دارای چنین ویژگی هستند. اما کرامت دیگری که تنها مختص حضرت اباعبدالله الحسین (ع) محسوب می‌شود اینکه بر اساس نقل‌ها و احادیث متواتر خداوند متعال شفاعت را در تربت قبر مطهر ایشان قرار داده به گونه‌ای که طبق صریح روایات؛ خوردن خاک حرام است مگر خوردن تربت امام حسین (ع).

همچنین روایاتی داریم که می‌گوید شفا در تربت امام حسین (ع) قرار داده شده و اجابت دعا زیر قبه بارگاه ملکوتی حضرت مقدر شده است. این همان کرامت‌هایی است که در عالم دنیا در اختیار امام حسین (ع) قرار داده شده است. نقل می‌شود شخصی به خدمت امام صادق (ع) شرفیاب شد و از بیماری که داشت نزد حضرت شکوه و شکایت کرد و گفت: یابن رسول الله از شدت این بیماری به نزد همه اطباء رفته‌ام و از هر دارویی که تجویز کردند استفاده نمودم اما این درد همچنان در وجودم باقی بوده و فروکش نکرده است. حضرت بعد از شنیدن سخنان او فرمودند چرا از خاک تربت جدم حسین غافل هستی؟ خداوند متعال در خاک قبر جدم اباعبدالله الحسین شفای هر دردی را قرار داده است. لذا حضرت به آن فرد دستور می‌دهند وقتی خاکی از قبر جدم امام حسین (ع) برداشتی فلان دعا را بخوان و مقداری از آن را بر زبانت قرار ده تا پروردگار بیماری تو را رفع کند. نقل شده شخص همان کار را انجام و وجودش از همه دردها رها می‌شود.

در بخشی از زیارت عاشورا می‌خوانیم فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنی بِکَ از خدایی که مقام تو را اکرام داشت، در خاک قبر تو شفا قرار داد، اجابت دعا را در کنار قبر ایشان مقدر ساخت و از دامن پر خیر و برکتش ۹ امام و حجت الهی مسؤولیت فرهنگی معنوی و ملکوتی جامعه بشری را به دست گرفتند؛ درخواست می‌کنیم ما را نیز به برکت وجود مقدس امام حسین (ع) گرامی بدارد.

در اینجا این سوال مطرح می‌شود که اکرام ما به واسطه وجود امام حسین (ع) دارای چه نقاطی است؟ یکی از آن مقاطع اکرام به نعم وجودی است بر این اساس هر چه به هر کسی برسد از برکت امام حسین (ع) و فرزندان ایشان است. ۹ امام معصوم واسطه فیض الهی هستند. معنای اکرام و بزرگداشت انسان همان همراهی و در کنار امام حسین (ع) بودن است. برخی گفته‌اند مراد از اکرام ما اکرام به اسلام، ایمان و علم است این جداولی که در دل‌های مؤمنان ایجاد می‌شود و این اسلام، ایمان، تقوا و علم همه برخواسته از دریای فضیلت امام حسین (ع) است و این نیز یک نوع اکرام حضرت به شمار می‌رود. بنابراین اکرام نوع اول اکرام نعمت‌های وجودی است که همه نعمت‌ها از خان محضر امام حسین (ع) و فرزندان ایشان است. اکرام دوم، اکرام به اسلام است اینکه ما در کنار امام حسین اسلام آوردیم و مسلمان ماندیم در غیر این صورت دشمن اصل اسلام را نابود کرده بود. اکرام سوم، عنایات خداوند متعال برای مؤمنان در همراهی با امام حسین (ع) قرار داده است برای مثال در گریه برای امام حسین (ع)، مرثیه خوانی، گریاندن در عزای اباعبدالله الحسین (ع) و… ثواب قرار داده است.

البته گریه بر مظلومیت حضرت باید تأثیر مستقیم در رفتار و عملکرد انسان‌ها داشته باشد چنین گریه‌ای برای مؤمنان اکرام است. برای مثال اگر کسی برای امام گریه کند اما به راحتی دروغ بگوید، مال حرام بخورد و… چنین فردی نمی‌تواند در سایه امام حسین (ع) نجات یابد. کسی که برای امام حسین (ع) اشک می‌ریزد هرگز دست خویش را به سوی انجام عمل خلاف دراز نمی‌کند، دروغ نمی‌گوید و تهمت نمی‌زند. اگر کسی دروغ می‌گوید، کلاهبرداری می‌کند و سپس برای امام حسین (ع) خود را به گریه میزند قطعاً چنین فردی در حال فریب دادن دیگران است چرا که اگر انسان عاشق امام حسین (ع) باشد عالی‌ترین نعمت‌های الهی را قربانی راه ایشان می‌کند و می‌گوید بابی انت و امی؛ و هرگز در مسیر گناه و معصیت حرکت نمی‌کند.

لذا اکرام ما به وجود مقدس امام حسین (ع) توسط خداوند متعال شاید آن عنایاتی است که خداوند متعال در گریه حقیقی بر امام حسین (ع) به مؤمنان راستینش عنایت می‌کند. فَاَسْئَلُ اللَّهَ الَّذی اَکْرَمَ مَقامَکَ وَ اَکْرَمَنی بِکَ بنابراین در این فراز می‌خواهیم خدایا مرا نیز اکرام کن و یکی از این اکرام‌ها آن است که مرا در رکاب امام نصرت «امام زمان عج»، امامی که منصور و پیروز صحنه است به خونخواهی حضرت موفق کن و روزی ده تا در رکاب ایشان با دشمنان حضرتش مبارزه کنم.

منبع:مهر