عقیق: روایت زیر را از کتاب الروائع المختارة منتشر می‌کند. 

امام حسن مجتبی (ع):

هَلاکُ النّاسِ فی ثَلاثٍ: اَلْکِبْرُ وَالحِرْصُ وَالْحَسَدُ، فَالکِبْرُ هَلاکُ الدّینِ وَ بِهِ لُعِنَ إِبْلیسُ وَ الحِرْصُ عَدُوُّ النَفْسِ وَ بِهِ أُخْرِجَ آدَمُ مِنَ الجَنَّةِ وَ الحَسَدُ رائِدُ السُوءِ وَ مِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.

سه چیز مردم را به هلاکت می رساند: تکبّر، حرص و آز، حسد.

پس خودبینی و تکبر، دین انسان را از بین می برد، همانطوری که شیطان تکبر کرد [و دینش نابود شد] و منفور گردید.

حرص و آز دشمن شخصیت هر فرد است همانطور که آدم ابوالبشر (بواسطه حرصی که در وی به وجود آمد) از بهشت رانده شد.

حسد (آرزوی زوال نعمت از دیگران) راهبر بدبختی ها و تیره روزی هاست و بواسطه حسد، قابیل هابیل را کشت.

پی نوشت: 

الروائع المختارة، ص۱۱۶