عقیق:مرحوم آیتالله حاج آقا مجتبی تهرانی (ره) در یکی از سخنرانی‌های خود، به موضوع «اولیای خاص خدا» پرداخت که در ادامه می‌خوانید:
آیا منظور از اشاراتی که در آیات و روایت به «اعمال» شده است، «إِنَّ الَّذِینَ آمَنُوا وَ عَمِلُوا الصَّالِحَاتِ» اعمالی است که لازمهاش، اطاعت قلبی است؟ به عبارت دیگر آیا منظور این آیات و روایات، آن است که فقط کسی که انقیاد قلبی دارد و سراپای وجودش به دنبال پیروی از دستورات الهی است؟ اگر چنین باشد، کسانی مثل من که دلش رام خدا نیست و گوش دلش را به وحی نسپرده است تا طبق دستورات او عمل کند (اگرچه اطاعت عملی آن هم با فشار دارد) شامل این همه آیات و روایات نمیشود؟
در مباحث طاعت و اطاعت گفتیم: کسانی که انقیاد قلبی دارند، اوحدی از ناس هستند و در بین مردم تک هستند. اینها اولیای خاصّ خدا هستند و تفاوتشان با امثال ما که انجام اعمال بر عهدهمان سنگینی میکند، این است که با عمل خود یک نحو عشقبازی با خدا میکنند؛ آیا این همه آیات و روایات مخصوص آن‌هاست؟ خیر.
فقط به آنان اختصاص ندارد و به قول ما طلبهها این آیات شمول دارد و کسانی هم که عمل را (گرچه با فشار) انجام میدهند، در بر میگیرد.
فیلم این سخنرانی را اینجا ببینید:
