۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۴۶ : ۱۵
عقیق:متن:
اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَکرِمْنِی فِیهِ بِإِحْضَارِ الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ فِیهِ وَسِیلَتِی إِلَیک مِنْ بَینِ الْوَسَائِلِ یا مَنْ لاَ یشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّین [1]
ای خدا در این روز به اعمال نافله و مستحبات مرا بهره وافر عطا فرما و به حاضر و آماده ساختن مسائل در حقم کرم فرما و وسیله مرا بین وسایل و اسباب بسوی حضرتت نزدیک ساز ای خدایی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت.
اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّی فِیهِ مِنَ النَّوَافِلِ
دعا خواندن برای رسیدن به کمالات می باشد بر خلاف تصور عموم مردم که فکر می کنند هدف از خواندن دعا رسیدن به ثواب الهی است ٰ مضامسین ادعیه سراسر پر از درس های اخلاق و حکمت است که توجه به آن معانی سبب کمال انسان می گردد. اگر هم کسی با زبان عربی آشنا نیست به ترجمه ادعیه مراجعه کند و به مضامین و نکات آموزنده ادعیه توجه کنند تا به برکت آن به کمالات والای انسانی برسد؛ امثال دعای ابو حمزه ثمالی و دعای میل و... برای کمال یافتن من و شما می باشد اینکه در دعای ابو حمزه امام سجاد علیه السلام می فرمایند: << خدایا آیا بدتر از من هم بنده ای داری؟ >> [2] این برای کمال است و درس مبارزه با عجب و غرور را به ما می دهد؛ جایی که امام معصوم چنین حرفی می زند دیگر تکلیف من و شما روشن است و جایی ندارد که ما به خاطر دو رکعت نافله و نماز شب دچار عجب بشویم
باز دعای ابو حمزه می فرماید: <<خدایا اگر من با این حال بمیرم چه کنم؟ >>[3] امروز داشتم فکر می کردم که خدایا اگر من امروز دست خالی بمیرم چه کنم؟ گفتم خدایا یک موقعی بمیرم که آماده باشم و الان آماده نیستم!
آیت الله العظمی خوانساری ( ره ) با آن مقام و عظمت می فرمود: از این دنیا می روم در حالی که دست خالی هستم! امام ( ره ) در باره ایشان فرموده بودند: آیت الله خوانساری مرجع متقین بود؛ و ایشان را صاحب نفس قدسیه می دانستند.وقتی از عدالت آیت الله خوانساری سئوال شد؛ امام گفتند: ما در عصمت ایشان مشکوک هستیم و شما از عدالت ایشان می پرسید؟!در عمر حود مرجعی بی هوی؛ مثل آیت الله خوانساری ندیده ام و درباره ایشان مطالب زیادی دارم که الان فرصت گفتن آن مطالب نیست این مرجع عظیم می گفت: من از این دنیا می روم در حالی که دست خالی هستم ایشان می فرمود؛ فقط به یک عملم امید دارم که باعث نجاتم شود آن هم به اشکهایی است که در مجالس عزای اهل بیت عصمت و طهارت می ریختم.
مثل پیر زنها به دنبال مجالس روضه بگردید و گریه برای امام حسین ( علیه السلام ) را کوچک نشمارید؛ وقتی حبیب بن مظاهر را در رویا دیدند؛ ایشان فرموده بودن: خیلی دوست دارم که به دنیا برگردم؛ و در مجالس عزای ابا عبد الله گریه کنم.
خدایا توفیق نوافل و اعمال مستحبی بده و بهره من را از نوافل زیاد کن
استاد من آقای برهان ( ره ) می گفتند:
گاهی اوقات انسان باید مستحبات را هم نوبر کند همانطوری که اگر میوه جدید به بازار می آید می خرید و نوبر می کنید گاهی اوقات نماز شب را هم نوبر کنید؛ دعای مجیر را هم نوبر کنید؛ آدمی که اهل مستحبات نیست بدرد نمی خورد اگر همیشه هم توفیق ندارید لا اقل گاهی اوقات مستحبات را نوبر کنید.
خدایا من را گرامی بدار تا مسائل شرعی ام را بدانم؛ انسان باید مسائل دین خود را بداند مخصوصا طلبه که باید مشتش پر باشد و بتواند جواب مسائل مردم را بدهد.
خدایا در بین وسائل آن وسیله ای که من را زودتر به تو می رساند به من نزدیک کن؛ بهترین وسیله هم اهل بیت هستند.
یکی از علماء به من یاد دادند که برای مشکلاتم متوسل شوم به حضرت نرجس خاتون ( سلام الله علیها ) مادر امام زمان ( علیه السلام ) اگر به ایشان توسل داشته باشید امام زمان به حرمت مادر بزرگوارشان توسل شما را اجابت می کنند و از خواص این توسل سرعت اجابت آن است.
ای کسی که سماجت و الحاح بندگان تو را باز نخواهد داشت ؛ اگر همه عالم با خدا حرف بزنند؛ خدا را از دیگری غافل نمی کند و در آن واحد به همه بندگان توجه دارد؛ از تو می خواهیم که دعاهای من را مستجاب کنی.
پی نوشت ها:
[1] - بحارالأنوار ج : 95 ص : 66
اللَّهُمَّ وَفِّرْ حَظِّي فِيهِ مِنَ النَّوَافِلِ وَ أَكْرِمْنِي فِيهِ بِإِحْضَارِ الْأَحْلَامِ فِي الْمَسَائِلِ وَ قَرِّبْ وَسِيلَتِي إِلَيْكَ مِنْ بَيْنِ الْوَسَائِلِ يَا مَنْ لَا يَشْغَلُهُ إِلْحَاحُ الْمُلِحِّينَ
[2] - مصباح کفعمی ؛ ص 596 ؛ مفاتیح الجنان ؛ دعای ابو حمزه ثمالی .
أعني بالبكاء على نفسي فقد أفنيت بالتسويف و الآمال عمري و قد نزلت منزلة الآيسين من خيري فمن يكون أسوء حالا مني
[3]- همان
من يكون أسوء حالا مني إن أنا نقلت على مثل حالي إلى قبر لم أمهده لرقدتي و لم أفرشه بالعمل الصالح لضجعتي و ما لي لا أبكي و لا أدري إلى ما يكون مصيري