متن کامل این نقل خاطره بدین شرح است:

یکی از بستگان آیت الله آقای بروجردی نقل کردند: در یکی از آخرین روزهای ماه مبارک رمضان بود که قبل از ظهر خدمتشان رسیدم، جمعی از فضلاء و بزرگان حوزه حضور داشتند؛ ولی قیافه آقا نشان می‌داد که خاطرشان ناراحت است، در گوشه‌ای نشستم، و از موضوع علت تکدر ایشان سئوال کردم. معلوم شد از فردای زندگانی خود اظهار خوف می‌کنند و همین مطلب ایشان را ناراحت کرده است.

خدمات ایشان به جهان اسلام و عالم تشیع، بناهایی که بدست ایشان و اجازه‌ی ایشان احداث شده است، کتبی که در عهد ایشان و با همت و مساعدت و اجازه ایشان به طبع رسیده و صدها خدمات دیگرشان در آن مجلس ذکر شد، ولی آن مرد بزرگ روحانی در حالیکه با نگاه مأیوسانه‌ای به روی افراد می‌نگریست، در جواب همه این مطالب فرمودند: اگر سر و کار من فردا هم با شما بود، همه این مطالب درست و این تعریف‌ها فایده داشت، ولی با ناقد بصیری سر و کار داریم که به همه‌ی اطراف امور توجه دارد، و آن وقت با قیافه‌ای ملکوتی و صدایی متین و نافذ فرمودند: «خلّص العمل لانّ الناقد بصیرٌ بصیرٌ»

بیان این جمله از ناحیه‌ی آن مرد بزرگ و خدمتگزار، در آن مجلس آن چنان اثری بجای گذاشت که هنوز هم بعد از یکسال آن صدا در گوشم طنین‌انداز است، و آن وقت یکی از علماء حوزه ایشان را متوجه خدمتی کردند که در تدوین و تصنیف کتاب «جامع احادیث الشیعه» به اسلام نموده‌اند و آقا هم فرمودند: بلی اگر چیزی به حال من فایده داشته باشد همین است. این بود آخرین خاطره من از زندگی مردی که آثار خدماتش را هزاران سال جهان اسلام فراموش نخواهد کرد. رحمه الله علیه و اعلی الله مقامه و جزاه الله عن الاسلام خیر جزاء.