پیام تابستانه حجت‌الاسلام قرائتی خطاب به مدیران و مدرسان حوزه‌های علمیه

عقیق:همزمان با فرا رسیدن فصل تابستان و تعطیلی حوزه‌های علمیه حجت‌الاسلام محسن قرائتی پیامی خطاب به اساتید، مدیران و مدرسان حوزه‌های علمیه صادر کرد.

بسم الله الرحمن الرحیم

محضر اساتید و مدرسین و مدیران حوزه‌های علمیه سراسر کشور

سلام علیکم؛ با حذف مقدمات!
تابستان گرچه گرم است، اما در همین گرما از ساعات اول صبح یا ساعات پایانی شب و یا در مناطقی که هوا معتدل است، می‌توان بهره‌ها برد.

پیام آیه «لِإِیلافِ قُرَیْش‏» (قریش، 1) آن است که مکان را عوض کنید ولی کار را تعطیل نکنید.
پیام جمله «فَإِذا قُضِیَتِ الصَّلاةُ فَانْتَشِرُوا فِی الْأَرْض‏» (جمعه، 10) آن است که حتی جمعه‌ها فقط برای نماز کارها تعطیل شود.
اینجانب بعد از 60 سال طلبگی متوجه شده‌ام که 8.5 سال عمر من به دلیل تعطیلی پنج‌شنبه‌ها تلف شده است. در حالی که می‌توانستم با تغییر مکان و کار بهره‌ها ببرم.

اگر در ماه رمضان یک ماه آن هم شب‌های قدر فرصتی است و اگر در محرم چند روزی (دهه اول و تاسوعا و عاشورا) فرصتی است، در تابستان حدود 100 روز فرصت‌هاست که حدود دوازده میلیون آموزش و پرورشی و حدود پنج میلیون دانشجو سه ماه تعطیل هستند و بسیاری از نیازها و مهارت‌ها را می‌توان در تابستان فراگرفت.

این چند جمله مربوط به اصل تعطیلات تابستانی است

اما نسبت به طلاب جوان (خواهران و برادران) نیز این مسأله مطرح است که از تابستان می‌توانیم نهضت‌هایی راه بیاندازیم. نظیر نهضت قرآن‌آموزی و جمع‌های چندنفری برای گفتگو با نزدیکان و عمل به آیه «و انذر عشیرتک الاقربین»

شما خود می‌دانید که در کنار تبلیغات عمومی (یا ایهاالناس، یا ایها الذین آمنوا) خطاباتی فردی و شخصی در قرآن وجود دارد. مانند آیاتی که در آن با کلمه یا بنی، یا ابت، و امر اهلک بالصلاة یا آیه‌ی قل لازواجک و بناتک که مخاطب خاص دارد و گفتگو در آن فردی است.

در جامعه افرادی را می‌بینیم که به مواد مخدر معتاد شده‌اند ولی هیچ‌کدام از طریق وسایل جمعی نظیر رادیو و تلویزیون، کتاب‌ها، سخنرانی‌ها و فضای مجازی و اینترنت معتاد نشده‌اند بلکه همه‌ی آن‌ها از طریق گفتگوی تن‌به‌تن و چهره‌به‌چهره گرفتار شده‌اند. این از یک سو!

از سوی دیگر گاهی طلاب جوان در ادامه تحصیل دچار تردید می‌شوند، و گاهی بعضی بستگان و دوستان آنان را با طعنه‌ها و نیش‌ها دلسرد می‌کنند و بعضی خیال می‌کنند که رهاکردن درس و رفتن به سراغ امور دیگر دنیای بهتری خواهد بود.

در این موارد اگر طلاب جوان بتوانند از بچه‌های بستگان و همسایگان افرادی را جذب و برای آنان گفتگویی کوتاه ولی پرمحتوا داشته باشند، تردیدها و دلسردی‌ها اثری نخواهد داشت چون احساس می‌کنند که با همان تحصیلات خود، افرادی را راهنمایی کرده‌اند، همانگونه که یک برگ زرد در حوض آب می‌تواند کشتی چندین مورچه شود. از آموزش نماز گرفته تا اسرار و راز و رمز آن، از آموزش امور دینی گرفته تا سایر امور!

گرچه این حرکت گاهی با اعزام طلاب در محرم و صفر و امثال آن صورت می‌گیرد، لکن با بودجه دولتی، آن هم در محدوده‌ی کم.
آنچه از اساتید انتظار می‌رود آن است که تمام طلابی که کتاب مقدس لمعه را به پایان رسانده‌اند، می‌توانند هر کدام جلسات محدود بگذارند و در آن از کتاب‌هایی که برای این کار نوشته شده است، بهره‌ بگیرند. مثلاً احکام شرعی را از جزوه‌ای که آقای فلاح‌زاده برای نوجوانان نوشته است، بازگو کنند.

از میان داستان‌ها، کتاب داستان راستان شهید مطهری را استفاده کنند.
از قرآن از آیات اخلاقی نظیر سوره‌ی حجرات و لقمان و عنکبوت بهره گیرند.
این جلساتی که زیر نیم ساعت تشکیل می‌گردد، برکات فراوانی خواهد داشت.

گفت‌وگو با نسل نو برکات زیادی دارد و مورد سفارش اهل بیت است که فرمودند: «بَادِرُوا أَوْلادَکُمْ بِالْحَدِیثِ قَبْلَ أَنْ یَسْبِقَکُمْ إِلَیْهِمُ الْمُرْجِئَةُ» (کافی، ج6، ص47) و چون این جلسات خودجوش و در محله‌ی مسکونی فرد تشکیل می‌شود، نیاز به تأمین اعتبار و هزینه ایاب و ذهاب نخواهد داشت.

شبهاتی که در فضای مجازی و حقیقی به نسل نو القاء می‌شود، پاسخ داده می‌شود.
این حرکت در طول سال با لطف خداوند امدادهای غیبی را به همراه خواهد داشت.

البته باید مدیران و اساتید حضور داشته باشند و سعی شود بر کار این طلاب جوان نظارت داشته باشند و از گفته‌هایی که بدآموزی دارد و یا زیربنای علمی ندارد، و یا بستری برای بعضی انحرافات است، جلوگیری شود.