عقیق:خداوند نظام هستی را بر اساس قوانین و قواعد متقنی نظام داد و بر آن سنت‌هایی را جاری کرد. سنت به‌ معنای روش سیره و عادت بوده و سنت‌های الهی عبارت است از فعل و انفعالات و عمل و عکس‌العمل‌هایی که در طول روز با آن‌ها مواجه هستیم و یا به تعریف دیگر سنت‌ها ضوابطی‌اند که در افعال الهی وجود دارد و به تصریح فرمایش خداوند در قرآن، نه تغییر می‌پذیرند و نه تبدیل «لا تَجِدُ لِسُنَّتِنا تَحویلاً» (اسراء / 77)؛ مثلاً سنت خداوند بر این است باران را برای سیراب کردن و نوسازی طبیعت و ... قرار داد به صورتی که با شروع فصل بارش، زمین نفس تازه‌ای می‌گیرد. یا در بُعد معنوی، پیروزی کامل حق و ریشه کن شدن باطل یکی از سنت‌های جاری در عالم است به گونه‌ای که تاریخ شهادت می‌دهد هیچ گاه ظلمی پابرجا نبوده است.

سنت‌های الهی از یک منظر به اُخروی و دنیوی تقسیم می‌شوند. سنت‌های اُخروی به زندگانی آن جهانی انسان‌ها و پاداش و کیفر اُخروی اعمالشان مربوط است و سنت‌های دنیوی به زندگی این جهانی آدمیان مربوط است که به نوبه خود یا اختصاص به رفتارهای فردی دارند، یا به رفتارهای اجتماعی و یا رفتارهای فردی و اجتماعی. برخی از این سنت‌ها را خداوند در قرآن بیان فرموده و بخشی دیگر را اهل‌بیت عصمت و طهارت(ع) تبیین فرموده‌اند؛ چرا که اهل‌بیت(ع) از جانب خداوند عالم به تمام علوم آسمانها و زمین و سنت‌های جاری در آن هستند.

به عنوان مثال یکی از سنت‌هایی که بیان فرمودند، مسئله عفت‌ورزی نسبت به زنان نامحرم و تبعات عدم رعایت حریم عفیفانه آنهاست. در این باره امام صادق علیه‌السلام در روایتی فرمود: «چه اطمینان و چه امانى دارند آنان که (از پشت سر) به پشت زن‌هاى مردم چشم می‌دوزند از اینکه نسبت به همسران خود ایشان، دیگران چنین نکنند؛ أَ مَا یَخْشَى الَّذِینَ یَنْظُرُونَ فِی أَدْبَارِ النِّسَاءِ أَنْ یُبْتَلَوْا بِذَلِکَ فِی نِسَائِهِمْ‏. ( الکافی (ط - الإسلامیة) ؛ ج‏5 ؛ ص553، ح2)

این روایت گویای آن است که ممکن است افرادی به عمد نگاه شهوت‌آلود خود را متوجه زنان کنند، غافل از اینکه بر اساس سنت الهی افرادی پیدا می‌شوند که نسبت به محارم او همین رفتار را انجام خواهند داد. امام صادق(ع)‌ در روایتی نزدیک به همین مضمون فرمود: «با پدران خود به نیکى رفتار کنید تا فرزندانتان با شما به نیکى رفتار کنند؛ نسبت به زنان مردم به عفّت و پاک‌نظرى رفتار کنید تا دیگران با همسران و محارم شما عفّت ورزند و پاکدامنى کنند؛ بَرُّوا آبَاءَکُمْ یَبَرَّکُمْ أَبْنَاؤُکُمْ وَ عِفُّوا عَنْ نِسَاءِ النَّاسِ تَعِفَّ نِسَاؤُکُم‏ (من لا یحضره الفقیه، ج‏4، ص21)