بدون شک گناه آثار و عواقبی دارد که در این دنیا هم فرد گناهکار را گرفتار می کند. از جمله كيفرهاي گناهان در دنيا اين است كه خدا شيطان را همنشين و رفيق انسان مي كند تا پيوسته او را به گناه تحريك كند و با وسوسه هايش آمال و آرزوهاي او را طولاني نمايد و سرانجام او را از راه حق منحرف و دنيا و آخرتش را تباه سازد.

همچنین بدون شک شيطان دشمن انسان است و كارش اغواء و گمراه کردن انسان است. اگر شيطان همنشين و رفيق انسان گردد يا بر او مسلط شود او را به دنبال خود به عذاب ابدي مي كشاند. قرآن در آیات 221 و 222 سوره شعرا كساني را كه محل نزول شيطان واقع شوند چنين معرفي مي كند؛ هل انبئَّكم علي من تنزل الشياطين؛تنزّل علي كلّ افاك اثيم؛ خبر دهم شما را كه شيطان ها بر چه كساني فرود مي آيند؟ شياطين بر هر دروغگوي گنهكار فرود مي آيند.

قرآن مجید همچنين درباره كساني كه نسبت به آيات خداوند بي توجهند در آیه 36 زخرف مي فرمايد؛ و من يعش عن ذكرالرحمن نقيّضله شيطانا فهوله قرين و انهّم ليصّدونهم عن السبيل و يحسبون انهّم مهتدون حتي اذا جائنا قال يا ليت بيني و بينك بعد المشرقين فبئس القرين؛ هر كسي كه خود را از ياد خدا به كوري بزند و آن را ناديده بگيرد، شيطاني بر او گماريم تا قرين و همنشين او شود، اين شياطين آنها را از ياد حق باز مي دارند در حالي كه آنها مي پندارند از هدايت شدگانند، تا آن زمان كه نزد ما بيايد براي حساب و كتاب، گويد اي كاش بين من و تو به اندازه مسافت شرق و غرب فاصله بود تو چه همنشين بدي بودي.

مرحوم علامه طباطبائي در این باره می گوید: اينكه مي پندارند در راه حق هستند در حالي كه درآن راه نيستند نشانه همنشيني با شيطان و تحت سلطه شيطان درآمدن است. انسان مطابق طبع اوليش، به حقيقت گرايش دارد اما وقتي كه حقيقت براو عرضه شد و او به خاطر متابعت از هواي نفس از حق روي گرداند، خدا بر دلش مهري مي زند و چشمش را به حق نابينا و او را قرين شيطان مي كند و آن حقيقتي را كه بر طبق فطرت، به آن گرايش داشت، بر باطل تطبيق مي كند و در راه باطل قرار مي گيرد در حالي كه مي پندارد در راه حق گام بر مي دارد.اين همان پرده اي است كه در دنيا بر دلهايشان زده شده و در قيامت كنار مي رود.

همچنين قرآن كريم در آیه 2 سوره فصلت درباره همنشيني با شيطان مي فرمايد: و ما براي آنها همنشيناني از شياطين قرار داديم كه آنها، آنچه را كه در پيش روي و پشت سر آنها قرار داشت"متاع دنيا" زينت دادند و سرنوشت امتهاي پيشين از انس و جن درباره آنها عملي شد. به راستي آنها در زمره زيانكاران بودند. همچنين درباره كافران در آیه 83 سوره مریم می فرماید: آيا نديدي كه ما شيطانها را بر كافران فرستاديم در حالي كه آنها را به شدت به شر و فساد تحريك مي كنند.

البته قرآن در آیه 99 سوره نحل درباره سلطه شيطان بر گنهكاران مي فرمايد: شيطان هيچگونه سلطه اي بر ايمان آوردگاني كه بر خدا توكل مي كنند، ندارد و همانا سلطه اش بر كساني است كه او را ولي خود مي گيرند و نيز بر كساني است كه به خداي تعالي شرك مي ورزند.

مفاد مجموعه اين آيات، چنين است كه كساني كه به دنبال هواي نفس خود حركت كنند، خدا در دنيا شيطانهايي بر آنها مي فرستد كه همنشينان آنان باشند و پيوسته آنها را به شر و فساد تحريك كنند تا جايي كه آنها را تحت سلطه خود درآورند و بدون هيچ چون و چرايي دستورات آنها را اطاعت و اجرا كنند. در اين صورت زبان آنها زبان شيطان، قلب آنها قلب شيطان و چشم آنها چشم شيطان است. اينها در واقع آلت كار شيطان هستند و جز شر از آنها متوقع نيست، در حالي كه مي پندارند كارشان بهترين كار و راهشان بهترين راه است. از اين جهت به فكر نمي آيند و از باطل بر نمي گردند. اين حالت، كيفر كردار آنها است كه به فطرت خداجويي و حقيقت گرايي و توجه به خيرات، پشت كرده اند.

منبع:مهر

211001