دعای معروف به «ناد علی» سند معتبری دارد؟

منظور از دعای ناد علی، شعر "ناد علیا مظهر العجائب* تجده عونا لک فی النّوائب * کلّ غمٍّ و هَمٍّ سَینجَلی *بِوَلایَتِکَ یا علیّ یا علی یا علی" است که در جلد 20 بحار الانوار ص 73 از قول میبدی، یکی از شارحان اهل سنت دیوان امیرالمؤمنین (ع) نقل شده است که متن روایت چنین است:

و گفته شده است که به پیامبر در روز ا حد ندا شد:

"ناد علیا مظهر العجائب * تجده عونا لک فی النّوائب

کلّ غمٍّ و هَمٍّ سَینجَلی* بِوَلایَتِکَ یا علیّ یا علی یا علی."

و به همین مقدار اکتفا شده و مطلبی که دلالت داشته باشد که می توان از این شعر به عنوان دعا استفاده کرد، نقل نشده است.

از طرفی، با آنکه باید هر دعا را بر همان اساسی خواند که در روایت مرتبط وارد شده، اما باید در نظر داشت که برخی دستوراتی که در ارتباط با کیفیت خواندن "ناد علیا" بیان می شود، منشأ روایی نداشته و در کتب معتبر حدیثی چنین دستوراتی مشاهده نمی شود.

به هر حال، خواندن آن به امید ثواب یا "قصد رجاء" اشکال ندارد .

مراجع  معظم تقلید فرموده اند:

خواندن دعاهایی که اعتبار سندش معلوم نشده، به امید ثواب، نه به قصد ورود اشکال ندارد.[1] یعنی به امید ثواب خوانده شود، نه به این قصد که از معصوم(ع) وارد شده است.

نکته دیگر آن است که در عبادات، آنچه در مرحله اول اهمیت دارد، استناد آن به یکی از منابع معتبر است، اما در  خصوص ادعیه، بر اساس روایات وارده از معصومان، ایرادی ندارد که هر فردی با انشاء خود و به شرط عدم تعارض با آموزه های اسلامی، به مناجات با پروردگار بپردازد[2]، اما نمی توان اصلی کلی را مورد پذیرش قرار داد که اگر شخصی با خواندن دعا و یا پرداخت نذری به حاجت خویش رسید، دیگران نیز آن دعا را مانند دعایی مأثور و منقول از امامان (ع) دانسته و آن را به مجموعه دعاها و اعمال موجود اضافه کنند.