عقیق: بنابر آنچه از آیات سوره کهف و تفاسیر پیرامونی و نیز روایات موجود به دست می‌آید، این احتمال تقویت می‌شود که حضرت خضر(ع) هم اکنون زنده است، و برای زنده بودن و عمر طولانی حضرت خضر(ع) دلیلی جز خواست خدای تعالی نمی‌توان یافت.
در این‌جا به برخی از روایات که در منابع اهل سنت و شیعه آمده است اشاره می‌شود:
منابع شیعی
1. امام صادق(ع): «مسجد سهله، اقامت‌گاه آن سواره است». پرسیده شد: آن سواره کیست؟ آن‌حضرت فرمود: «حضرت خضر(ع)».[2]
3. امام رضا(ع): «خضر از آب حیات نوشید؛ از این‌رو زنده است و تا روزى که در صور دمیده شود نمی‌میرد. او نزد ما می‌آید و سلام می‌کند و ما صدایش را می‌شنویم، امّا خودش را نمی‌بینیم. هر جا اسمش برده شود، حاضر می‌شود. بنابر این، هر یک از شما نام او را برد، به وى سلام دهد. هر سال در موسم حج حاضر می‌شود و تمام مناسک را به‌جا می‌آورد و در عرفه می‌ایستد و براى دعاى مؤمنان آمین می‌گوید. زود باشد که خداوند او را انیس تنهایى قائم ما، در زمان غیبتش قرار دهد و به وسیله او، وى را از تنهایى به در آورد».[4]
2. به ابن عباس گفته شد: «ما نشنیدیم که از آن رفیق موسى دیگر یادى شده باشد»! او در پاسخ گفت: «او از آب زندگانى خورد و عمر جاودانى یافت و با کشتى به دریا رفت و تا روز رستاخیز در دریا روان خواهد بود».[6]
همان‌گونه که مشاهده می‌کنید، روایات اهل سنت نیز زنده بودن خضر(ع) و طولانی‌بودن عمر او را تایید می‌کنند. بر این اساس - همان‌گونه که امام صادق(ع) فرمودند - دیگر نمی‌توانند به دلیل گذشت زمان طولانی، وجود مقدس حضرت مهدی(عج) را انکار کنند.
پی نوشت:
[2]. شیخ صدوق، محمد بن على، کمال الدین و تمام النعمه، محقق، غفاری، علی اکبر، ج 2، ص 357، تهران، دار الکتب الاسلامیه، چاپ دوم، 1395ق؛ مجلسی، محمد باقر، بحار الانوار، ج 51، ص 222، بیروت، دار احیاء التراث العربی، چاپ دوم، 1403ق.
[4]. ابن عساکر، علی بن حسن، تاریخ مدینه دمشق، محقق: عمروی، عمرو بن غرامه، ج 16، ص 400، بیروت، دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع، 1415ق؛ ابن کثیر دمشقی، ابو الفداء اسماعیل بن عمر، البدایه و النهایه، ج 1، ص 326، بیروت، دار الفکر، 1407ق؛ سیوطی، جلال الدین، الدر المنثور فی تفسیر الماثور، ج 4، ص 234، قم، کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی، 1404ق.
[6]. الدر المنثور فی تفسیر الماثور، ج 4، ص 234.
