عقیق:حاج عبدالله یکی از شخصیت‌های معروف و محبوب کیش است که تاجر مروارید و صاحب یکی از بزرگ‌ترین لنج‌های بادبانی آن زمان بود که به حرفه تجاری و گلافی (لنج سازی) نیز مهارت داشت.حاج عبدالله این خانه را از سه نسل قبل خود به ارث برده بود. خانه وی یکی از قدیمی‌ترین خانه‌های محله سفین قدیم با برخورداری از سبک معماری کاملا بومی است. که برای بومیان نسل‌های گذشته کیش بویژه اهالی روستای تاریخی سفین قدیم منزلت و جایگاه ویژه‌ای دارد چون بیشتر آنها مکتب خانه و فراگیری قرآن را در این خانه گذرانده‌اند.
در واقع این خانه حکم مدرسه محله سفین را دارد. این خانه در تور کیش به منظور معرفی تاریخ، فرهنگ، آداب و رسوم، معیشت و صنایع دستی منحصر به فرد بومیان کیش، پس از موافقت صاحب آن، آقا حسینی و اخذ مجوز لازم از سازمان منطقه آزاد کیش در فروردین ۱۳۹۳ با هدف اشتغالزایی برای بومیان محله و تحقیق و توسعه گردشگری پایدار برای جزیره کیش به خانه مردم شناسی بومیان کیش تبدیل و تمامی اتاق‌ها و فضاها با حفظ معماری سنتی و با استفاده از مصالح بومی بازسازی و سبک زندگی بومیان کیش در ۸۰ سال پیش باز سازی شد. گردشگران جزیره وقتی وارد این موزه می شوند با نمایش زنده شیوه معیشت و کار بومیان کیش در گذشته آشنا شده و از ابزار و وسایل مورد استفاده بومیان کیش در قدیم دیدن می‌کنند و با شیرینی و قهوه عربی پذیرایی می‌شوند. قرار است در آینده اسناد و مدارک قدیمی موجود از بومیان کیش نیز در این خانه به نمایش در آید و زنان هنرمند بومی نقش حنا روی دستان گردشگران ببندند و نام و غذای محلی و دریایی عرضه کنند. یکی از بخش‌های دیدنی این خانه حوی المجلس یا حیاط مجلسی است. این خانه داری دو حیاط است حیاط مجلسی آن مخصوص میهمانان مرد است. این حیاط از یک در اختصاصی، یک اتاق تابستانه (مجلس)، یک اتاق زمستانه، انبار خرما، انبار ابزار صید و شناورها و یک حلقه چاه برخوردار است.
خانه مردم شناسی بومیان کیش با قدمتی به طول 2 قرن و مساحتی در حدود 1200 متر مربع در منطقه سفین جزیره کیش قرار دارد. منطقه سفین از روستاهای کوچک کیش است و از طرف شمال به دریا، جنوب به دهلیز، از مشرق به الباغ و از سمت غرب به دهکون منتهی می شود. اهالی این روستا ارزش بالایی برای خانه بومیان کیش برخوردارند و این امر نشات گرفته از گذشته های دور و آموختن علم و قرآن در مکتب خانه آن بوده است، گویی این خانه مدرسه ای دیرین برای روستای سفین به شمار می رفت. مالک اصلی این مجموعه مرحوم حاج عبدالله بن شاهین از تجار مروارید و مالک بزرگترین لنج های بادبانی یک قرن پیش بود و این خانه را از سه نسل قبل خود به ارث برده است.
برای ساخت خانه مردم شناسی جزیره کیش همچون سایر خانه های قدیمی و بومی این منطقه از معماری سنتی بهره برده و از مصالح بوم آورد استفاده شده است. به دیوارها و اتاق ها که می نگریم سنگ های مرجانی را می بینیم با ملاتی از گلی مخصوص به نام «گِل سفید» که دارای چسبندگی خیلی بالایی است و از «مطینه ( نام محل هایی که این گل های ناشی از بارندگی در آنجا جمع می شوند)» ملات «ساروج» که از مقاومت بالایی برخوردار است و برای پوشش سقف از «دعن (شاخه نخل های بافته شده)» و «منگور (حصیری از نی های بافته شده)» استفاده شده است. این پوشش ها بر روی چهار چوب هایی از «چندل (ترکه چوب های محکم و گرد موجود در آفریقای جنوبی)» و «یدع ( چوب های چهار تراش درخت نخل)» سوار می شدند.
این خانه در فروردین ماه سال 1393 خورشیدی به موزه تبدیل شد و علاوه بر خود خانه که از ارزش بالایی برخوردار است فعالیت هایی همچون به نمایش گذاشتن شیوه معیشت و زندگی بومیان 80 سال پیش کیش و وسایل و ابزار های مورد استفاده آنها، فضاسازی هایی برای آشنایی با فرهنگ، تاریخ صنایع دستی و معماری خاص این جزیره نیلگون، پخش مستند های مربوط به آداب رسوم و مراسم هایشان در گذشته، تهیه انواع غذا ها، شیرینی و نان های محلی و دیگر مواردی از این قبیل در خانه این خانه در فروردین ماه سال 1393 خورشیدی به موزه تبدیل شد و علاوه بر خود خانه که از ارزش بالایی برخوردار است فعالیت هایی همچون به نمایش گذاشتن شیوه معیشت و زندگی بومیان 80 سال پیش کیش و وسایل و ابزار های مورد استفاده آنها، فضاسازی هایی برای آشنایی با فرهنگ، تاریخ صنایع دستی و معماری خاص این جزیره نیلگون، پخش مستند های مربوط به آداب رسوم و مراسم هایشان در گذشته، تهیه انواع غذا ها، شیرینی و نان های محلی و دیگر مواردی از این قبیل در خانه مردم شناسی بومیان کیش قرار دارد.

شناخت فضای داخلی خانه بومیان کیش
هر اتاق این خانه کاربرد خاصی دارد. اتاق های آن شامل اتاق مهمان مردان، اتاق زمستانی، انبار خرما و محل شیره کشی خرما، آشپزخانه، حجله، مکتب خانه و … هستند.
چندول
چندول اتاقی خاص برای نگه داری و انبار خرما و استحصال شیره خرما به کار می رود. این اتاق در گوشه ای از حیاط و دور از وزش باد ساخته می شود.
مصیف (اتاق تابستانی)
این اتاق برای تابستان و فصول گرم به کار برده می شود. در این اتاق بادگیرهایی برای خنک کردن هوای اتاق وجود دارد که در تابستان، آنها را باز می کنند. این اتاق فقط در تابستان استفاده می شد و در فصل زمستان، بادگیرها را می پوشانند.
مطبخ (آشپزخانه)
بومیان، قسمتی از حیاط را برای پخت و پز غذا و پخت نان، مسقف می کردند. در این آشپزخانه، دریچه هایی را جریان هوا تعبیه کرده اند.
بیت العود (اتاق خواب)
به گزارش سفر باتو ، این اتاق مخصوص صاحب خانه بوده و دیوار های این اتاق آینه کاری شده و انواع ظروف زینتی در آن دیده می شود. رادیو، تلویزیون، تخت دونفره قدیمی از جمه وسایل قدیمی هستند که در این اتاق از صاحب خانه به یادگار مانده است. برای افزایش استحکام دیوار های این اتاق، از ساروج استفاده می شد.
بیت الافروخ (مکتب خانه)
از این اتاق برای یاد دادن دروس مکتب و قرآن به اهالی خانه و بومیان استفاده می شد.
بیت القهوه (اتاق مخصوص زنان)

از این اتاق، به طور ویژه برای پذیرایی از مهمان های خانم استفاده می شد. از آن جهت به این اتاق، بیت القهوه گفته می شود که این اتاق برای تهیه ی چای و قهوه مهمانان استفاده می شد.
بخار (انبار مواد غذایی)
از این اتاق برای نگه داری مواد خوراکی خانواده شامل خمره های ماهی شور، برنج، آرد و دیگر مواد غذایی استفاده می شد.
بخار (انبار ابزار صید و شناور ها)
دو اتاق بزرگ از این خانه در تور کیش با توجه به داشتن شغل صید مروارید، مختص نگه داری ابزار صید مروارید و لنج های بادبانی بوده است.
بخار الهوش (انبار علوفه گاو و گوسفند)
در زندگی مردمان قدیم، گاو و گوسفند به دلیل استفاده از لبنیات و گوشت آنها از ارزش و اهمیت بالایی برخوردار است. هم چنین از دام برای قربانی و عقیقه هم استفاده می شد. لذا در خانه از گاو و گوسفند استفاده می شد و هم چنین از این اتاق ها برای نگه داری علوفه و خوراک این دام ها استفاده می شد.
سیم (تخت خواب تابستانی)
این تخت خوابها با چوب های چندل و دعن (شاخه های بهم بافته نخل) ساخته می شد. همچنین شبهای تابستان برای استراحت و خواب از آنها استفاده می کردند.
زریبه (باغچه منزل)
بخش مجزایی از منزل را به عنوان باغچه و برای کاشت انواع درخت ها، مانند:
درخت نخل، کنار، انجیر و لوز و انواع صیفی جات و سبزی جات ، استفاده می کردند. برای آبیاری این باغچه در خانه بومیان کیش و در مجاورت آن، چاهی را حفر می کردند.