امام صادق علیه السلام فرموده‌اند چون مؤمن برادرش را دیدار کند و با او دست دهد خداوند به آن دو بنگرد و گناهان از رخسارشان فرو ریزد تا آنگاه که از یکدیگر جدا شوند.
عقیق:اسحاق بن عمّار می‌گوید: امام صادق علیه السّلام فرمود:
قدر و منزلت خدا را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد، و همان گونه که قدر خدا را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد قدر پیامبرش را نیز کسی نمی‌تواند بشناسد.
و چنان که قدر پیامبرش را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد قدر مؤمن را نیز کسی نمی‌تواند بشناسد. همانا مؤمن با برادرش برخورد می‌کند و با او مصافحه می‌نماید و خدا بر آن دو نظر رحمت می‌افکند و گناهانشان تا وقتی که از یکدیگر جدا شوند همواره فرو می‌ریزد، همان گونه که باد سخت برگها را از درخت فرو می‌ریزد.
متن حدیث:
وَ بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ عَنْ بَکْرِ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَهُ فَکَمَا لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَهُ کَذَلِکَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَ نَبِیِّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَکَذَلِکَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَ اَلْمُؤْمِنِ إِنَّهُ لَیَلْقَی أَخَاهُ فَیُصَافِحُهُ فَیَنْظُرُ اَللَّهُ إِلَیْهِمَا وَ اَلذُّنُوبُ تَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّی یَتَفَرَّقَا کَمَا تَحُطُّ اَلرِّیحُ اَلشَّدِیدَةُ اَلْوَرَقَ عَنِ اَلشَّجَرِ.
قدر و منزلت خدا را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد، و همان گونه که قدر خدا را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد قدر پیامبرش را نیز کسی نمی‌تواند بشناسد.
و چنان که قدر پیامبرش را هیچ کس نمی‌تواند بشناسد قدر مؤمن را نیز کسی نمی‌تواند بشناسد. همانا مؤمن با برادرش برخورد می‌کند و با او مصافحه می‌نماید و خدا بر آن دو نظر رحمت می‌افکند و گناهانشان تا وقتی که از یکدیگر جدا شوند همواره فرو می‌ریزد، همان گونه که باد سخت برگها را از درخت فرو می‌ریزد.
متن حدیث:
وَ بِهَذَا اَلْإِسْنَادِ عَنْ بَکْرِ بْنِ إِسْحَاقَ بْنِ عَمَّارٍ عَنْ أَبِی عَبْدِ اَللَّهِ عَلَیْهِ السَّلاَمُ قَالَ: إِنَّ اَللَّهَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَهُ فَکَمَا لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَهُ کَذَلِکَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَ نَبِیِّهِ صَلَّی اَللَّهُ عَلَیْهِ وَ آلِهِ فَکَذَلِکَ لاَ یَقْدِرُ أَحَدٌ قَدْرَ اَلْمُؤْمِنِ إِنَّهُ لَیَلْقَی أَخَاهُ فَیُصَافِحُهُ فَیَنْظُرُ اَللَّهُ إِلَیْهِمَا وَ اَلذُّنُوبُ تَحَاتُّ عَنْ وُجُوهِهِمَا حَتَّی یَتَفَرَّقَا کَمَا تَحُطُّ اَلرِّیحُ اَلشَّدِیدَةُ اَلْوَرَقَ عَنِ اَلشَّجَرِ.
پی نوشت:
«ثواب الاعمال، صفحه ۴۰۴»
منبع:مشرق
