عقیق:در کتاب امالی صدوق از ابی عمارة روایت شده که گوید: امام جعفر صادق علیه‌السلام به من فرمود:
ای اباعماره؛ شعری در سوگ حسین (علیه‌السلام) برایم بخوان. من خواندم و
حضرت گریست. باز خواندم و آن حضرت گریست، و باز خواندم و باز امام گریست.
به خدا قسم، پیوسته شعر می‌خواندم و (آن حضرت می‌گریست)، تا آنکه از اندرون خانه صدای گریه شنیدم.
در این هنگام امام فرمود:
ای اباعماره؛ هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و پنجاه نفر را بگریاند، بهشت
پاداش اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و چهل نفر را بگریاند، بهشت
اجر اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و سی نفر را بگریاند،
بهشت برای اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و بیست تن را بگریاند،
بهشت از آن اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و ده نفر را بگریاند،
بهشت برای اوست، و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و یک نفر را بگریاند، بهشت
برای اوست.
و هرکس در سوگ حسین شعری بخواند و خود بگرید، بهشت از آن اوست، و هرکس در عزای حسین شعری بخواند و تباکی کند، بهشت از برای اوست.
متن حدیث:
امالی الصدوق: عن ابی عمارة المنشد،
عن ابی عبدالله علیه السلام قال: قال لی: یا اباعمارة انشدنی فی الحسین بن
علی قال: فانشدته فبکی ثم انشدته فبکی قال: فوالله ما زلت انشده و یبکی حتی
سمعت البکاء من الدار.
قال: فقال: یا اباعمارة من انشد فی الحسین بن
علی شعرا فابکی خمسین فله الجنة، و من انشد فی الحسین شعرا فابکی ثلاثین
فله الجنة، و من انشد فی الحسین شعرا فابکی ثلاثین فله الجنة و من انشد فی
الحسین فابکی عشرین فله الجنة و من انشد فی الحسین فابکی عشرة فله الجنة،
فبکی فله الجنة، و من انشد فی الحسین شعرا فتباکی فله الجنة.
پی نوشت:
«ثواب الاعمال، صفحه 180»
منبع:مشرق
