۰۴ آذر ۱۴۰۳ ۲۳ جمادی الاول ۱۴۴۶ - ۵۰ : ۰۱
اربعین مثال‌آوری از جامعه آرمانی
همه احساس می‌کنند مسیر کربلا همان مسیر رشد و معنویت است؛ مسیری که غیریت ندارد و منفعت‌طلبی که جوهره آدمی است به کلی در زنجیر است.
عقیق:اربعین نمونه عینی از همسویی سنت (پیاده‌روی) و مدرنیته (ارتباطات) است که
روز به روز به زیبایی و شکوه آن افزوده می‌شود. شاخص‌های حاکم بر
اربعینیان جذاب و توصیف‌ناشدنی است، به صورتی که با شاخص‌های زندگی عرفی و
روزمره فاصله زیادی دارد. گویی جامعه و مردم دیگری به آنجا آمده‌اند که در
شهر و دیار ما وجود ندارند و هرگز آنان را ندیده‌ایم.
در طول تاریخ بشر اندیشمندان و مصلحان بزرگی سعی نموده‌اند جامعه‌ای به دور از همه رذایل مادی و معنوی ترسیم کنند و برای آن کتاب‌ها نوشتند و آثار متعددی بر جای گذاشتند. فارابی، سعدی، افلاطون، ژان بدن، توماس مور، رابرت دوئن، شارل فوریه، آتین کابه، حضرت امام خمینی و... تلاش کردند جامعه آرمانی مدنظر را توصیف کنند. اما گویی اربعین تبلور آرزوی همه آنان است.
جامعه آرمانی جامعه‌ای است که ناظم نمی‌خواهد. زن و مرد در کنار هم امنیت کامل دارند، مردم برای رفع مشکلات‌شان به حکومت نیاز ندارند. همه احساس مسئولیت می‌کنند، کسی مشوق نمی‌خواهد، هیچ کس گرسنه و تشنه نمی‌ماند. نیازمندان برای رفع نیازشان به کسی رجوع نمی‌کنند بلکه این کمک‌کنندگان هستند که التماس می‌کنند کمک‌شان پذیرفته شود.
در جامعه آرمانی اربعین نژادها، اقوام، زبان‌ها، ملت‌ها و حتی مذاهب در کنار هم و در یک جهت و یک مسیر حرکت می‌کنند و هیچ کس احساس تبعیض و بی‌عدالتی نمی‌کند. نژادها، اقوام و ملت‌ها غیریت هم محسوب نمی‌شوند، امریکایی و ایرانی‌ها همدیگر را در آغوش می‌گیرند، از دیدن همدیگر لذت می‌برند و با هم برای حضور در این جامعه آرمانی اشک شوق می‌ریزند.
همه احساس می‌کنند مسیر کربلا همان مسیر رشد و معنویت است؛ مسیری که غیریت ندارد و منفعت‌طلبی که جوهره آدمی است به کلی در زنجیر است. فرصت‌ها برای رسیدن به هدف برابر است و ضعفای مسیر توسط ده‌ها تن حمایت می‌شوند تا عدالت که هیچ مساوات نیز برقرار شود. احساس تعلق انسان‌ها به همدیگر دیدنی و ستودنی است. همان انسان‌هایی که شاید در جای دیگر و از نگاه اندیشمند دیگر «انسان گرگ انسان» باشد. همه احساس غرور می‌کنند و کسی خود را شهروند درجه 2 محسوب نمی‌کند. مردم هیچ کشوری احساس پدرسالاری نمی‌کنند و میزبانان در اوج تواضع‌اند.
رنج سفر با عشق عجین است و با دیدن آن بارگاه از دور دل‌ها همه تسکین و همه و همه خود را پیروز این صحنه می‌بینند. در این جامعه آرمانی هیچ‌کس احساس شکست و بی‌بهرگی نمی‌کند و همه و همه راضی هستند. کسی اهل تقلب نیست و هیچ‌کس دنبال راه میانبر نمی‌گردد. همه به ایثار مسلح شده‌اند و دنبال میدان عمل می‌گردند. برای شستن پا‌ها تا بوسیدن دستان تا مکان استراحت و تغذیه به سوی شما می‌آیند. این جامعه را در کجا تاکنون دیده‌ایم؟
مصداق چنین مردمی در هیچ جای تاریخ ثبت نشده است. این آورده از برکات مستمر نهضت عاشورا است که انقلاب اسلامی زمینه بالفعل شدن آن را سرعت بخشید، هرچند مدت هروله اربعینیان کوتاه است، اما جذابیت آن برای اهل اربعین به اندازه بقیه سال شیرین، عزت‌آور، شخصیت‌ساز و پربهجت است.
تبلور سیاسی این جامعه آرمانی نیز بی‌نظیر است. «بزرگ‌ترین تجمع در جهان» درجه و افتخاری است که خاص اربعینیان است. این امتیاز که خارج از اراده دولت – کشورهاست فقط در این جامعه آرمانی ثبت است که امید‌آفرین برای دوستان حسین (ع) و دشمن‌شکن برای کسانی است که سال‌ها خواب آشفته تسلط بر خاورمیانه را در سر می‌پرورانند.
در طول تاریخ بشر اندیشمندان و مصلحان بزرگی سعی نموده‌اند جامعه‌ای به دور از همه رذایل مادی و معنوی ترسیم کنند و برای آن کتاب‌ها نوشتند و آثار متعددی بر جای گذاشتند. فارابی، سعدی، افلاطون، ژان بدن، توماس مور، رابرت دوئن، شارل فوریه، آتین کابه، حضرت امام خمینی و... تلاش کردند جامعه آرمانی مدنظر را توصیف کنند. اما گویی اربعین تبلور آرزوی همه آنان است.
جامعه آرمانی جامعه‌ای است که ناظم نمی‌خواهد. زن و مرد در کنار هم امنیت کامل دارند، مردم برای رفع مشکلات‌شان به حکومت نیاز ندارند. همه احساس مسئولیت می‌کنند، کسی مشوق نمی‌خواهد، هیچ کس گرسنه و تشنه نمی‌ماند. نیازمندان برای رفع نیازشان به کسی رجوع نمی‌کنند بلکه این کمک‌کنندگان هستند که التماس می‌کنند کمک‌شان پذیرفته شود.
در جامعه آرمانی اربعین نژادها، اقوام، زبان‌ها، ملت‌ها و حتی مذاهب در کنار هم و در یک جهت و یک مسیر حرکت می‌کنند و هیچ کس احساس تبعیض و بی‌عدالتی نمی‌کند. نژادها، اقوام و ملت‌ها غیریت هم محسوب نمی‌شوند، امریکایی و ایرانی‌ها همدیگر را در آغوش می‌گیرند، از دیدن همدیگر لذت می‌برند و با هم برای حضور در این جامعه آرمانی اشک شوق می‌ریزند.
همه احساس می‌کنند مسیر کربلا همان مسیر رشد و معنویت است؛ مسیری که غیریت ندارد و منفعت‌طلبی که جوهره آدمی است به کلی در زنجیر است. فرصت‌ها برای رسیدن به هدف برابر است و ضعفای مسیر توسط ده‌ها تن حمایت می‌شوند تا عدالت که هیچ مساوات نیز برقرار شود. احساس تعلق انسان‌ها به همدیگر دیدنی و ستودنی است. همان انسان‌هایی که شاید در جای دیگر و از نگاه اندیشمند دیگر «انسان گرگ انسان» باشد. همه احساس غرور می‌کنند و کسی خود را شهروند درجه 2 محسوب نمی‌کند. مردم هیچ کشوری احساس پدرسالاری نمی‌کنند و میزبانان در اوج تواضع‌اند.
رنج سفر با عشق عجین است و با دیدن آن بارگاه از دور دل‌ها همه تسکین و همه و همه خود را پیروز این صحنه می‌بینند. در این جامعه آرمانی هیچ‌کس احساس شکست و بی‌بهرگی نمی‌کند و همه و همه راضی هستند. کسی اهل تقلب نیست و هیچ‌کس دنبال راه میانبر نمی‌گردد. همه به ایثار مسلح شده‌اند و دنبال میدان عمل می‌گردند. برای شستن پا‌ها تا بوسیدن دستان تا مکان استراحت و تغذیه به سوی شما می‌آیند. این جامعه را در کجا تاکنون دیده‌ایم؟
مصداق چنین مردمی در هیچ جای تاریخ ثبت نشده است. این آورده از برکات مستمر نهضت عاشورا است که انقلاب اسلامی زمینه بالفعل شدن آن را سرعت بخشید، هرچند مدت هروله اربعینیان کوتاه است، اما جذابیت آن برای اهل اربعین به اندازه بقیه سال شیرین، عزت‌آور، شخصیت‌ساز و پربهجت است.
تبلور سیاسی این جامعه آرمانی نیز بی‌نظیر است. «بزرگ‌ترین تجمع در جهان» درجه و افتخاری است که خاص اربعینیان است. این امتیاز که خارج از اراده دولت – کشورهاست فقط در این جامعه آرمانی ثبت است که امید‌آفرین برای دوستان حسین (ع) و دشمن‌شکن برای کسانی است که سال‌ها خواب آشفته تسلط بر خاورمیانه را در سر می‌پرورانند.
گزارش خطا
