حلقه وصل انقلاب اسلامی، بیداری اسلامی، پیاده‌روی اربعین

*اربعین، فراسوی نگاه‌ها

سرعت تحولات و پیاپی بودن حوادث به گونه‌ای است که در صورت دارا نبودن منظری صحیح، فرصتی برای تحلیل و بررسی آن وقایع باقی نخواهد ماند. در چنین شرایطی در حالی که متحیر وقایع پیشامد قبلی هستیم، با رویدادی دیگر مواجه و در نتیجه دچار سردرگمی می‌شویم.

برای خروج از این سردرگمی و یافتن منظری که بتوان از آن طریق به تبیین صحیح، متقن و جامع دست یافت، راهی جز رجوع به آیات وحیانی قرآن باقی نمی‌ماند؛ متأسفانه نوع نگاه ما به آیات قرآن به گونه‌ای است که یا آن را صرفاً متنی مقدس می‌دانیم که خواندن آن دارای یکسری ثواب دنیوی و اخروی است و یا آن را متنی تصور می‌کنیم که در نهایت دارای پیام‌های اخلاقی و ارائه دهنده قوانین شرعی و فقهی است.

در حالی که باید گفت قرآن کتابی جامع است که در بردارنده و منعکس‌کننده حقایق عالم از ابتدای خلقت تا انتهای خلقت است. به گونه‌ای که می‌توان از آن راهبردهای مناسبی در تبیین حوادث گذشته، حال و آینده کسب کرد. نگاه متهجرانه به قرآن کریم تا حدی است که مورد شکایت پیامبر (ص) در قیامت قرار می‎گیرد آنجا که خداوند فرمود: «وَ قَالَ الرَّسُولُ یَا رَبِّ إِنَّ قَوْمِی اتَّخَذُوا هَذَا الْقُرْآنَ مَهْجُورًا»؛ در آن روز رسول (به شکوه از امت در پیشگاه رب العزّه) عرض کند: بارالها (تو آگاهی که) امت من این قرآن را به کلی متروک و رها کردند.

حال با چنین مقدمه‌ای وقتی به سیر وقایع و سرعت آن‌ها به خصوص پس از انقلاب اسلامی ایران توجه می‌کنیم، آیه‌ای که بیش از آیات دیگر جلوه‌گر می شود، آیه ۸ سوره صف است. آنجا که خداوند می‌فرماید «یُرِیدُونَ لِیُطْفِئُوا نُورَ اللَّهِ بِأَفْوَاهِهِمْ»؛ دشمنان اراده می‌کنند نور خدا را خاموش کنند؛ در چنین شرایطی خداوند بنا دارد نور خود را کامل کند: «وَاللَّهُ مُتِمُّ نُورِهِ وَلَوْ کَرِهَ الْکَافِرُونَ»؛  البته خدا نور خود را هر چند کافران خوش ندارند کامل و محفوظ خواهد داشت.

 بر اساس این آیه می‌توان دریافت که عالم هستی در سیر تکامل فرآیند کامل شدن نور خداوند قرار دارد و انقلاب اسلامی یکی از ایامی است که در این فرآیند قرار گرفت و از سوی امام به «انفجار نور» تعبیر شد؛ این نور الهی در مسیر تکامل خود در سال‌های بعد، بیداری اسلامی و در این سالیان اخیر پیاده‌روی اربعین حسینی را رقم زد.

نقطه اشتراک تأثیر این نور الهی متحول کردن هرباره قلوب مردم است. طوری که در هر سری آن‌ها را به جنبش علیه سپاه کفر و ارتقای صفاتی واداشت و اکنون می‌بینیم انوار مقدس الهی نه تنها مسلمانان بلکه تمام امت‌های عالم را تحت تأثیر قرار داده است که جلوه آن را در ایام پیاده‌روی اربعین حسینی مشاهده می‌کنیم.

در نگاهی دیگر خداوند ما را در قرآن دعوت به «نگاه آیاتی» یا «نشانه‌شناسانه» به وقایع هستی کرده است. به گونه‌ای که بیشترین عذاب‌ها را برای کسانی در نظر گرفته است که از آیات و نشانه‌های الهی رویگردان هستند؛ عدم ایمان به آیات، کفران آیات، تکبر در قبال آیات، تمسخر آیات، اعراض از آیات و ... از جمله این گزاره‌های قرآنی هستند.

در حالی که خداوند بارها در قرآن به انسان‌ها متذکر می‌شود که به آیات الهی دقت کرده و از کنار آنان بی‌تفاوت عبور نکنیم؛ چرا که توجه به آیات و نشانه‌های هستی، همان دریافت پیام و کلام الهی است. در واقع باید گفت خداوند با زبان «آیات و نشانه‌ها» با انسان‌ها تکلم می‌کند؛ از این رو توجه به آیات الهی انسان را با مشیت خداوند و برنامه‌های الهی همراه می‌کند. در غیر این صورت به صورت طبیعی فرد یا اجتماعی که خود را همراستا با نشانه‌های خداوند نکند، در واقع خود را هم‌راستا با مشیت خداوند و برنامه‌های الهی در پهنه عالم نکرده است؛ در نتیجه عملاً با عذاب‌ها و سختی‌های فراوانی مواجه می‌شوند.

با این تعریف آیا می‌توان گفت انقلاب اسلامی ایران، بیداری اسلامی و اربعین حسینی جزوی از آیات الهی هستند؟

به طور قطع با بررسی سیر تحول عالم و آدم در این سه فرآیند، می‎توان دست خداوند در این ماجراها را رصد کرد. در چنین شرایطی بر متفکران لازم است هر کدام از این وقایع را بر اساس منطقی قرآنی مورد تحلیل و بررسی قرار دهند که به عنوان نمونه قبلا به آیه ۸ سوره صف اشاره شد. با این نوع نگاه می‌توان گفت انقلاب اسلامی یکی از آیات پروردگار در عالم است که نباید در قبال آموزه‌های آن تکبر نشان داد و نباید آن را استهزا کرد بلکه باید با آن همراهی کرد.

کسانی که در قبال انقلاب اسلامی به عنوان یکی از مهم‌ترین آیات الهی رفتار منفی نشان دادند، عاقبتشان را دیدیم و از این پس خواهیم دید. چرا که خداوند بارها کسانی را که به آیات توجه نمی‌کنند، مورد عتاب قرار می‌دهد. بلکه همان طور که اشاره کردیم بیشترین عتاب‌های خداوند برای کسانی است که از آیات الهی رویگردان می‌شوند و در قبال آن، رفتار منفی از خود نشان می‌دهند.

از شاخصه­‌های بارز امام (ره) داشتن نگاه آیاتی بود. او دست خدا را در حوادث انقلاب و تحولات بعد از آن می­‌دید و از برکات این منظر، بهره­‌های بسیاری ­برد. او از اهل بیت (ع) آموخته بود که «عالم محضر خداست»، و می‌دانست که ظهور با نشستن و منتظر بودن، تحقق نمی­‌یابد و مؤمنین باید در درجات فضل الهی رشد یابند تا در عبور از فتنه­‌های آخر زمان، صدمه نبینند.

در این زمانه نیز، اگر ما متحیر استقامت و امید، رهبر معظم انقلاب در کوران فتنه­‌ها  هستیم به واسطه همان بصیرتی است که ایشان به آن اهتمام بسیار دارند و از برکات نصرت الهی بهره­‌ها می‌‌برند.

در زمان شاه پهلوی، به واسطه حضور فراماسون‌ها و بهایی­‌ها در سیستم حکومتی، ظلم­‌های بسیاری بر مردم و کشور اعمال گردید؛ ولی از زمانی که در سال ۱۳۵۰ حاکمیت تصمیم به جای­گزینی فرهنگی به جای فرهنگ شیعه در کشور گرفت، خداوند غیور با تام کردن نورش، انقلاب اسلامی را که نقطه‌ عطف و شروعی برای حرکت به سوی ظهور منجی آل­ محمد (عج) است برپا داشت.

شاخص­‌ترین دلیل این مدعا، پایداری و شکوفایی روزافزون انقلاب در چهل سال گذشته با وجود داشتن دشمنان بیرونی و حضور شیاطین انسی و جنی در همه سطوح مدیریتی در داخل کشور است.

 با تمام کج‌رفتاری­‌هایی که مسئولین و به تبع آن، عده­‌ای از افراد که از مسیر ولایت فاصله گرفتند و زمینه‌ فتنه­‌های سال ۷۸ و ۸۸ را فراهم کردند، باز هم خداوند نصرتش را از انقلاب و نه از مسئولین دریغ نکرد و در خارج از کشور و به تبعِ تبعیت گروه­‌های مقاومت در کشورهای همسایه از ولایت مستقر در ایران، پیروزی­‌های زیادی نصیب انقلاب گردید. باید حواسمان باشد که خداوند حکیم کاری به دور از عقل و حکمت نمی­‌کند، پس به سفارش قرآن صبور و شکور باشیم.

 سؤال اینجاست که چرا به آیات الهی دقت نمی‌شود؟ چرا خود را با خواست و برنامه‌ الهی هماهنگ نمی‌کنیم؟ چرا برای درک مسیر الهی، با فرهنگ اربعینی همراه نمی‌شویم؟ اگر فرهنگ ما قرآنی است، پس چرا به جای کسب معارف قرآنی، دل به علم و فلسفه غرب داده­‌ایم؟ چرا به جای همراه شدن با فرهنگ اربعینی برای درک مسیر الهی، تلاش داریم خود را با فرهنگ و نگرش و روش زندگی غربی هماهنگ ­کنیم؟

خاموش شدن نور انقلاب یعنی نابودی شیعیان، یعنی همان‌ها که صاحب بینش صحیح نسبت به اسلام ناب محمدی­ هستند. خدای ناکرده، سرکوب و یا انحراف انقلاب، باعث سلطه همه‌­گیر ابلیس خواهد شد. خداوند بارها در قرآن می‌فرماید «دل به دشمن ندهید و بر مدار او نگردید».(*) چرا اعمال غیر مسلمین را زینت می­‌کنید و ناامیدی را در میان شیعیان فریاد می­‌زنید؟ چرا تلاش دارید تا اسلام را به گونه­‌ای تعریف کنید که با فرهنگ غرب هماهنگ باشد؟ آیا حمایت‌گری قوی‌تر از خداوند می‌خواهید؟

خدایا کمک‌مان کن! که تو بهترین مولا و کمک کننده‌ای. «نعم ‌المولی و نعم ‌النصیر».

پی‌نوشت:

-«یا أَیُّهَا الَّذینَ آمَنُوا لا تَتَّخِذُوا الْکافِرینَ أَوْلِیاءَ مِنْ دُونِ الْمُؤْمِنینَ أَ تُریدُونَ أَنْ تَجْعَلُوا لِلّهِ عَلَیْکُمْ سُلْطانًا مُبینًا» (النساء/ ۱۴۴)؛ ای کسانی که ایمان آورده‌‏اید، به جای مؤمنان‏، کافران را به دوستی خود مگیرید. آیا می‌‏خواهید علیه خود حجتی روشن برای خدا قرار دهید؟

منبع:فارس