چون خَمُشان بی‌گنه روی بر آسمان

فعالیت پسردایی‌اش در عکاسخانه دنیایی جدید را به روی علیِ نوجوان گشود تا در 15 سالگی برای کار در عکاسخانه‌ی او دوباره به شهریار بازگردد. در سال 1350 به تهران بازگشت و در عکاسخانه «ترقی» و «شاهرخ» مشغول به کار شد. در سال 1355 به استخدام خبرگزاری پارس (ایرنای فعلی) درآمد و با آغاز جنگ تحمیلی عازم جبهه‌ها شد.

بهمن‌ماه 1365 بود که فریدونی برای عکاسی از عملیات کربلای 5 به شلمچه اعزام شد، منطقه‌ای که پیش‌تر نیز در عملیات رمضان در آن حضور یافته بود. عکس بی‌نظیری را ثبت کرد که بعدها روی جلد کتابش چاپ شد. این عکس لحظه شهادت یک جوان بسیجی در آغوش یک امدادگر را نشان می‌دهد. 

پشت سر این دو نفر یک موتور هوندا روی خاک افتاده است و در سوی دیگر یک جعبه نوشابه دیده می‌شود که وجودش در این گیر و دار تعجب‌برانگیز است، دورتر نیز خاکریز دیده می‌شود.

بسیجی شهید لحظات آخر عمرش را سپری می‌کند و آرام در خلسه عارفانه غوطه‌ور است.

مولانا در یکی از غزلیاتش می‌گوید: «چون خمشان بی‌گنه روی بر آسمان مکن» در این عکس امدادگر خاموش و بی‌گناه روی بر آسمان دارد، انگار که با نگاهش اوج مظلومیت را در سکوت فریاد می‌زند.