عالمی که تا آخرعمر در خانه اجاره ای زندگی کرد+عکس

به دلیل وضعیت نامناسب اقتصادی، در مغازه حاج عبد الصمد وکیلی شاگردی می کرد و همزمان با کار، خواندن و نوشتن را نیز آموزش می دید.

علاقه به علم اندوزی، سرانجام او را طلبه مدرسه علمیه اردکان نمود و شیخ محمد پس از مدتی توانست با مستمری اندکی که حاج عبد الصمد در اختیارش قرار میداد، روانه مدرسه پر رونق عبدالرحیم خان یزد شود.

هجرت به قم

حدود سال 1348 هجری قمری جهت تکمیل مدارج علمی به شهر مقدس قم سفر کرد، در قم خوشه چین خرمن فضل و دانش آیات عظام حاج شیخ عبدالکریم یزدی، بروجردی، امام خمینی، سید محمد حجت کوه کمره ای، سید محمد تقی خوانساری و محمد علی قمی بود.

شیخ محمد پس از سالها تلاش علمی به درجه اجتهاد رسید و از مدرسین برجسته حوزه علمیه قم مطرح شد و در صحن بزرگ حضرت معصومه تدریس می نمود.

کرسی تدریس ایشان معروف و شاخص بود و امر تدریس در نزد ایشان خیلی اهمیت داشت و توانست شاگردان پرافتخاری را تربیت نماید که آیت الله آقا مصطفی خمینی، آیت الله حاج سید عباس خاتم یزدی، آیت الله مصباح یزدی، آیت الله سید جعفر کریمی و آیت الله شیخ حسن راستی نمونه ای از جمله اند.

زهد و تقوای فکور

برای خود یک زندگی ساده و مختصر و در سطح یک طلبه کم بضاعت اختیار کرده بود، لباسش نوعا ازپشمی بود که خود تهیه می کرد تا آخرعمر در خانه اجاره ای زندگی کرد و اجازه نداد از وجوهات خانه ای برایش تهیه گردد، یکی از نزدیکانش می گوید: وقتی دخترش را به خانه بخت فرستاد، مقداری مهرنان که سهمیه دخترش بود به بیت المال برگرداند!!بسیار کم غذا می خورد و بیشتر به مطالعه و عبادت و شب زنده داری می پرداخت

ارتباط صمیمی با امام خمینی

آیت الله فکور نسبت به امام خمینی(ره) علاقه زیادی داشت و امام نیز نسبت به ایشان صحبت خاصی ابراز می نمود، آیت الله سید عباس خاتم یزدی می گوید: وقتی امام را از ترکیه به نجف اشرف تبعید نمودند، آقای فکوری در منزل ما در نجف بود تا شنید امام به نجف منتقل شده است بی درنگ به دیدن ایشان شتافتند و امام نیز برای دیدن ایشان به منزل ما آمد.

آقای فکوری اگر احساس می کرد کسی نسبت به امام خمینی(ره) بی مهری می ورزدبسیار ناراحت می شد و می فرمود: امام امت کسی است که از طرف حضرت ولیعصر(عج) موید است و ما باید در همه اعمال و رفتار حامی او باشیم.

رفتار عبرت انگیز

آیت الله فکوری خودش می گفت برای تبلیغ دین به یکی از شهرها رفته بودم، شخصی دیگر نیز آنجا سخنرانی می کرد، سخنرانی و منبر من جلوه خاصی یافته بود، آن آقا به من در مجالس ناسزا می گفت، اما من نه تنها هیچ عکس العملی نشان نمیدادم، بلکه بیشتر نسبت به وی ابراز علاقه می کردم.

این رفتار ادامه داشت تا اینکه روزی به من گفت: فلانی! تو چه آدمی هستی که هیچ عکس العملی نشان نمی دهی؟! و همین رفتار و اخلاق سبب شد تا او از دوستانم گردد...

غروب آفتاب

عاقبت این عارف واصل در روز هشتم ذیقعده 1394 هجری قمری در قم چشم از جهان فروبست و جسد مطهرش در قبرستان شیخان به خاک سپرده شد.

به مناسبت رحلت ایشان درس های حوزه علمیه قم تعطیل شد.

منبع: ستارگان حرم