چگونه کودک خود را اصلاح کنیم

عقیق:

اگر با رفتارهای اشتباه خود و نادیده‌ گرفتن این اصول تربیتی، باعث شده‌اید کودک برای انجام هر کاری پاداش یا باج طلب کند، باید به مرور این عادت او را ترک بدهید. بچه‌ها باید بدانند در مورد اجرای وظایف هیچ جای بحث و گفت‌وگویی وجود ندارد. با او صحبت کنید و بگویید همان‌طور که ما برای رفتن به سرکار یا غذا‌پختن یا مرتب‌کردن خانه بهانه‌ای نمی‌آوریم و پاداشی از کسی نمی‌‌خواهیم چون اینها جزو وظایف‌مان هستند، تو هم باید بدون چون و چرا وظیفه‌ات را انجام دهی. وظیفه تو رفتن به مدرسه است؛ بی‌بحث و چون و چرا. به او اجازه ندهید از زیر بار مسئولیت‌هایی که برایش تعریف کرده‌اید، شانه خالی کند. خیلی کوتاه، مشخص و روشن به او بگویید که این موضوع یک قانون است و هیچ دلیل و برهانی برای انجام ندادنش نداریم. سعی نکنید وارد بحث و گفت‌وگو شوید، چون اگر وارد بازی‌های کلامی شوید، حتماً بچه‌ها برنده خواهند شد. آنها آنقدر بلدند دلیل‌تراشی کنند که در نهایت مجبورتان می‌کنند اجازه دهید مطابق میل آنها رفتار کنید که می‌تواند مدرسه نرفتن باشد یا جمع‌نکردن وسایلشان. می‌توانید برای ماندن بچه‌ها در منزل، شرایط خاصی تعیین کنید. اگر کودک هیچ بیماری و مشکلی ندارد و دلیلی را برای امتناع از مدرسه‌رفتن نمی‌یابید، ترتیبی بدهید آن روز به او خوش نگذرد. اگر می‌گوید ناخوش است، نگذارید حالا که ترفندش برای مدرسه نرفتن جواب داده، به بازی و تفریح بپردازد. به او بگویید حق ندارد با دوستانش بازی کند و تمام روز باید در رختخواب بماند. حتی غذای مناسب بیمار به او بدهید، نه آنچه دوست دارد. در پایان لازم است علت نرفتن به مدرسه را کشف و کودک را به مدرسه و محیط آن علاقه‌مند کنید. اگر به اختلال اضطراب جدایی مشکوک هستید، با روان‌پزشک مشورت کنید و اگر شک کرده‌اید مشکلی در مدرسه وجود دارد که منشأ آن رفتار معلم یا همکلاسی‌های اوست، سعی کنید با مسئولان مدرسه صحبت کنید. رفتار مثبت کودک را برای مدرسه رفتن مورد توجه قرار دهید و جایزه بدهید. به او نشان دهید که در نظر شما مدرسه‌رفتن، کار بسیار مهم و باارزشی است و برای این کار اهمیت قائل هستید. نباید با سخت‌گیری سعی کنید مشکل او را یک‌شبه حل کنید.