عقیق:گفتنی است؛ شرح‌های مختلفی بر زیارت جامعه کبیره – به زبان عربی[1] و فارسی[2] - نوشته شده است که می‌توانید به آنها مراجعه کنید. اما خلاصه پاسخ آنچه در پرسش مطرح شده چنین است: الف. «بکم فتح الله»: با توجه به تعدادی از روایات می‌تواند دارای معانی زیر باشد: یک. وجود یا خلافت الهی یا همه خوبی‌ها و خیراتی که بر عالم سرازیر می‌شود به واسطه پیامبر اکرم(ص) و ائمه اطهار(ع) است. دو. هستی به خاطر آن بزرگواران آفریده شده است؛ زیرا اگر آنها نبودند خداوند آسمان و غیر آن‌را نمی‌آفرید. سه. شروع، پایان، و تفسیر و توضیح کتاب خدا (قرآن) با پیامبر(ص) و اهل بیت(ع) او است. برخی از روایاتی که بر معانی گفته شده دلالت دارند عبارت است از:
1. جابر بن عبد الله انصاری می‌گوید: از رسول خدا(ص) پرسیدم اولین چیزی که
خداوند آفرید چه بود؟ رسول خدا(ص) فرمود: «نور پیامبرت ای جابر! سپس از
نور او تمام خوبی‌ها را آفرید».[3]
2. در روایت دیگری جابر از پیامبر(ص) نقل کرده است: «نخست چیزى که خدا
آفرید نور من بود، و نور على را از آن برگشود، سپس عرش، لوح [محفوظ]،
خورشید و روشنى روز، نور دیده‌ها و خرد و شناخت را آفرید».[4] 3. امام صادق(ع) فرمود: «الْحُجَّةُ قَبْلَ الْخَلْقِ وَ مَعَ الْخَلْقِ وَ بَعْدَ الْخَلْقِ»؛[5]
حجّت خدا پیش از خلق است و همراه خلق است و پس از خلق است. از عبارت «بعد
الخلق» استفاده می‌شود که هستی به حجّت الهی خاتمه مییابد. ب. «بکم یختم»؛
یعنی این‌که دولت و حکومت ائمه اطهار(ع) آخرین دولت و حکومت الهی است و یا
مقصود این است که دولت و حکومت متعلق به آنها است و یا آن‌که همان‌گونه که
جهان هستی با وجود مقدس آنان آغاز شده، با وجود مقدس آنان نیز پایان
مییابد. ج. «و بکم ینزل الغیث»: یعنی به سبب دعای اهل بیت(ع) خداوند باران را فرو می‌فرستد.[6] برای آگاهی بیشتر نمایه «تصرّف ائمه معصومین (ع) و انسان در عالم خلقت»، سؤال 11004 را مطالعه کنید.
پینوشت:
[1].
مانند: کربلایى، جواد بن عباس، الأنوار الساطعة فی شرح الزیارة الجامعة؛
نظری مؤمن آبادی، علی، الانوارالالهیه(شرح و تفسیر زیارت جامعه کبیره)، نشر
کانون پژوهش.
[2]. مانند: جوادی آملی، عبد الله، ادب فنای مقربان(شرح زیارت جامعه کبیره)، انتشارات اسراء؛ نقوی، محمدتقی، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر قائن؛ گنجی، حسین، شرح زیارت جامعه کبیره، نشر طوبای محبت.
[3]. مجلسی، محمد باقر، بحار الأنوار، ج 15، ص 24، دار إحیاء التراث العربی، بیروت، چاپ دوم، 1403ق.
[5].
صفار، محمد بن حسن، بصائر الدرجات فی فضائل آل محمّد(ص)، محقق و مصحح:
کوچه باغی، محسن بن عباسعلی، ج 1، ص 487، مکتبة آیة الله المرعشی النجفی،
قم، چاپ دوم، 1404ق.
[6]. ر.ک: کربلایى، جواد بن عباس، الأنوار الساطعة فی شرح الزیارة الجامعة، ج 5، ص 221 – 224، دار الحدیث، قم، بی‌تا.