وی در ادامه به آیات قرآن در رابطه با بی وفایی اصحاب پیامبر(ص) پرداخت و گفت: در قرآن آیاتی وجود دارد که نسبت به رفتار اصحاب پیامبر انتقاد میکند. قرآن می‌گوید که بعضی از یاران پیامبر به شک افتادند. یعنی اعتقاداتشان متزلزل شد. در جای دیگر می فرماید «عَلِمَ أَنَّ فيکُمْ ضَعْفا» (انفال/ 66) بعضی از یاران پیامبر خودشان را باختند.
مفسر قرآن کریم ادامه داد: «إِنْ جَاءَكُمْ فَاسِقٌ بِنَبَإٍ فَتَبَيَّنُوا» (حجرات/ 6) یکی از اصحاب پیامبر ماموریتی رفت و زمانی که برگشت و خبری به پیامبر(ص) داد خدا به پیامبر(ص) گفت: این فرد دروغ می‌گوید. چطور اهل سنت قائلند که همه اصحاب پیامبر عادلند؟ قرآن می‌گوید بعضی از آن‌ها فاسقند.
وی افزود: «وَارْتَابَتْ قُلُوبُهُمْ» (توبه/ 45) قلبشان دچار سو ظن شد. ریب شک همراه با سوء ظن است. قرآن در رابطه با اصحاب پیامبر می‌گوید که این افراد دچار سوءظن بودند. همچنین در جای دیگر می فرماید که وقتی فرمان جبهه و جنگ می‌آمد بعضی اصحاب پیامبر (ص) از جنگ فرار می‌کردند. «فَرِحَ الْمُخَلَّفُونَ بِمَقْعَدِهِمْ خِلَافَ رَسُولِ اللَّهِ» (توبه/ 81) عدهای شاد بودند که جبهه نرفتند. عدهای بهانه میآوردند که هوا گرم است. ویا بهانه میآوردند: «انَّ بُيُوتَنَا عَوْرَة» خانههای ما حصار و در و دیوار ندارد.
حجت الاسلام و المسلمین قرائتی ادامه داد: در یک روز جمعه پیامبر (ص) در حال ایراد خطبه نماز جمعه بود که بازاری به راه افتاد و صدای طبل و دهل فروسندگان آن بلند شد. این موضوع باعث شد اکثر نمازگذاران مسجد را ترک کنند و به سمت بازار بروند و تنها دوازده نفر در مسجد باقی ماندند. «وَإِذَا رَأَوْا تِجَارَةً أَوْ لَهْوًا انفَضُّوا إِلَيْهَا وَتَرَكُوكَ قَائِمًا» (جمعه/ 11) زمانی که تجارت و لهوی را دیدند همه به سمت آن رفتند و تو را تنها گذاشتند در حالی که مشغول خطبه خواندن بودی.
وی خاطر نشان کرد: آیات زیادی داریم که دال بر خیانتهای بعض اصحاب پیامبر(ص) است. این آیات دال بر این هستند که همه اصحاب پیامبر عادل نیستند. حتی زنان پیامبر هم اینگونهاند. قرآن می‌گوید «فَإِنَّ اللَّهَ أَعَدَّ لِلْمُحْسِنَاتِ مِنْكُنَّ أَجْرًا عَظِيمًا» (احزاب/ 29) خدا برای خوبهایتان اجر قرار می‌دهد. پس پیدا است که همه آن‌ها خوب نبودند والا می‌گفت خدا به همه شما اجر می‌دهد.
مفسر قرآن کریم به رفتار اصحاب دیگر پیامبران اشاره کرد و افزود: بقیه پیامبران هم اصحاب خائنی داشتند. حضرت موسی (ع) به بنی اسرائیل دستور داد که به فلان منطقه بروید. گفتند: «إِنَّا لَن نَّدْخُلَهَا أَبَدًا» ما هیچوقت نمیرویم «فَاذْهَبْ أَنتَ وَرَبُّكَ فَقَاتِلَا» تو و خدا بروید و منطقه را امن کنید.
وی در پایان گفت: اصحاب امام حسین (ع) مگر چه کردند که امام این گونه آن‌ها را وفادار می‌خواند. یک دلیل آن یقین و ایمان کاملشان بود. حضرت علی اکبر غیب را میدید که می‌گفت هذا جدی رسول الله. حضرت قاسم در جواب امام حسین (ع) در رابطه با مرگ گفت: احلی من العسل. یکی از افراد امام حسین (ع) به ایشان گفت اگر تو را رها کنیم برای چه زنده بمانیم؟ افرادی که در نماز ظهر عاشورا جلوی امام حسین (ع) ایستادند و تیرباران شدند در آخر از امام(ع) پرسیدند: ارضیت عنی؟ یعنی دنبال رضایت او بودند. وفا ویژگی مهمی است که اصحاب امام حسین(ع) در حد اعلی آن بودند. آنقدر وفاداری مهم است که خداوند ویژگیهای حضرت ابراهیم(ع) در قرآن را در چندین آیه میآورد، اما زمانی که به وفا میرسد آیهای جداگانه میآورد و میفرماید «وَ إِبْراهيمَ الَّذي وَفَّي» (نجم/37)
منبع:حوزه