حالا یکی دیگر از راه‌های فریب شیطان این است که گاهی هم میبینیم در صحبت های عدهای این حرف زده می‌شود که اگر من از دنیا بروم، در آخرت شفاعت شامل حال ما می‌شود. شفاعت از اصول معارف ما است که در قرآن هم آمده است.
مثلاً شخص فریب‌خورده می‌گوید: شما که نمیدانی! من مورد شفاعت قرار ميگيرم! اگر بپرسي چه كسي تو را مورد شفاعت قرار ميدهد؟ می‌گوید: پیغمبر اکرم! رحمه للعالمین! روز قیامت او دست ما را میگیرد. این چیزهایی که میگویم، حرف مغرورین است. آیا غیر از این هم حرفی دارند؟
باید به چنین کسی گفت که آیا احتمال نمیدهی که شیطان تو را به شفاعت مغرور کرده است؟ برای همین هم تو دیگر نه حرام سرت می‌شود و نه حلال. مثل یک حیوان به هر آخُری سر میکنی و هر کاری هم که می‌توانی انجام می‌دهی به بهانه این‌که شفاعت هست! آیا مطلب غیر این است که من میگویم؟ خودتان فکر کنید!
من نمی‌خواهم بحث شفاعت کنم، فقط به یک روایت در اینجا بسنده میکنم. روایت در ذیل این آیه است که مربوط به جمیع انبیا است؛ «وَ لا يَشْفَعُونَ إِلاَّ لِمَنِ ارْتَضى» یعنی پیغمبران شفاعت نمیکنند مگر برای کسی که خدا از او راضی باشد. حسین‌بن‌خالد می‌گوید: به امام هشتم (ع) عرض کردم: ای پسر پیغمبر! این آیه یعنی چه؟ حضرت فرمود: انبیا در روز قیامت جز کسی را که خدا از دینش راضی است، شفاعت نمیکنند!
منبع: پایگاه اطلاع رسانی آیت الله مجتبی تهرانی
212113