عقیق: اصلاح فعلی ما، در چیست؟ به بازگشت و توبه از کارهایی که خودمان می‌دانیم، در داخل یا در خارج انجام می‌دهیم. در خلوت‌مان با خدا، در تضرّعات‌مان و توبه‌مان، در نمازهایمان و عبادات‌مان، دعاها خصوصاً دعای شریف «عظم البلاء و برج الخفاء» را بخوانیم و از خدا بخواهیم صاحب کار را برساند و با او باشیم. حالا اگر خداوند حضرت را رساند که رساند و الا از کنار حضرت و از رضای او، دور نرویم. حضرت حرف‌هایی را که ما به هم می‌زنیم، می‌شنوند و می‌دانند.
ایشان «عَیْنُ اللَّهِ النَّاظِرَةُ وَ أُذُنُهُ السَّامِعَة» (1) هستند. جلوتر از ما، حرف‌های ما را می‌شنوند، بلکه خودمان که حرف می‌زنیم، این صدا از لب تا به گوش برسد، فاصله‌ای دارد، حضرت جلوتر از این فاصله، حرف خودمان را می‌شنود. آن وقت آیا ما می‌توانیم کاری کنیم که حضرت متوجه نشود و نداند؟
نقل کرده‌اند، دو نفر بودائی بودند و با اینکه در دین‌شان عقد ازدواجی وجود دارد، با هم وعده فحشا کردند و گفتند، باید یک مکان خلوتی پیدا کنیم و یک خانه‌ای هم پیدا کردند. در این خانه هم یک اتاقی پیدا کردند که اگر فرضاً کسی داخل خانه شود، نتواند داخل این اتاق بشود. یکی از آنان فهمید در این اتاق، بتی هست. جامه‌ای برداشت و روی آن انداخت که مثلاً بُت قضایای آنان را نبیند، خدای دروغی نبیند که دارند چه کار می‌کنند. آیا ما می‌توانیم از خدای حقیقی، کارهایمان را مخفی کنیم، به‌طوری که کارهایمان را نبیند و نداند که چه انجام دادیم؟
از خدا می‌خواهیم توسط انبیاء و اوصیائش و وصیّ حاضرش که در پیش عارفان حاضر است، که ما را از خدائی بودن و از خدائیان و از وسائط امداد خدا، منحرف نکند، بصیر و بینا بکند و خودشناس باشیم، خودی‌ها را بشناسیم، خدائی‌ها را بشناسیم، آن وقت خلاف اینها هم شناخته می‌شوند.
گاهی می‌آیند به آدم می‌گویند:«چیزی نیست. یک نوشته‌ای را اجازه بده ما امضاء بکنیم. لازم نیست شما زحمت بکشید و امضا بکنید. همین که شما اذن بدهید تا ما از جانب شما امضاء بکنیم، کافی است و کار تمام است. این هم فروش، آن هم بهایش، آن هم...!»
حالا چه کار بکنیم؟ خودمان از خودمان بترسیم تا چه رسد از دیگران!
از خدا می‌خواهیم توسط انبیاء و اوصیائش و وصیّ حاضرش که در پیش عارفان حاضر است، که ما را از خدائی بودن و از خدائیان و از وسائط امداد خدا، منحرف نکند، بصیر و بینا بکند و خودشناس باشیم، خودی‌ها را بشناسیم، خدائی‌ها را بشناسیم، آن وقت خلاف اینها هم شناخته می‌شوند.(2)
پی نوشت ها:
1_(بخشی از زیارت مطلقة حضرت علی(ع) مفاتیح الجنان و بحارالانوار، ج 100، ص 305.«چشم بینای خدا و گوش شنوای خدا هستند.»)
2_(فیضی از ورای سکوت، ص 68.)
منبع:مجله امان شماره 8
211008