شما برای امام حسین چقدر سفره انداختید تا حالا؟ برای غدیر خم چی؟ فرمود یک
دانه غذا عید غدیر به کسی بدهی انگار یکصد هزار پیغمبر را غذا دادی.
ببخشید نه، یکصد هزار نه. ده تا یکصد هزار پیغمبر را غذا دادی! بعد
امیرالمؤمنین علی(ع) می‌فرماید حالا تو ببین یک گروهی را غذا بدهی چقدر
ثواب خواهی برد. چرا من باید بروم مکۀ مکرّمه، از آن رانندۀ تاکسی می‌پرسم «تَعرِف غدیر؟»
می‌شناسی غدیر را؟ می‌گوید نه. می‌گویم غدیر مکان، مکانِ جایی است، روز
عید غدیر است. می‌گوید نه من نمی‌شناسم. شما شیعیان معمولاً یک مناسبت‌هایی
را رسم دارید مراسم می‌گیرید. گفتم کدام را می‌شناسی؟ گفت عاشورایتان را
می‌شناسم. غدیر نمی‌شناسم. گفتم اصلاً غدیر تا حالا به گوشَت نخورده؟ گفت
نه. تقصیر کیه اینها؟ چرا غدیر غذا ندادی؟ چرا غدیر غذا ندادی؟ غدیر را پاس
نداشتند که عاشورا به‌پا شد. خانم‌ها چرا به آقایتان نگفتی که غدیر است ما
می‌خواهیم سفره بیندازیم چند تا در و همسایه را غذا بدهیم؟ چرا نگفتی؟ من
از خانم‌ها سؤال می‌کنم، واقعاً چرا این کار را نکردند تا حالا؟ مگر
خانم‌ها اگر یک همچین تقاضایی داشته باشند مردها می‌گویند نه؟ محال است
بگویند نه. چرا نگفتی؟ شما نمی‌خواهید تو خانه یک غذایی درست بکنید این
بچه‌ات یاد بگیرد، آن‌وقت بچه‌ها ببینند مامان برای کی داری غذا درست
می‌کنی؟ مامان‌بزرگ برای کی داری غذا درست می‌کنی؟ برای علی بن ابی‌طالب(ع)
و جشن غدیر است غذا می‌دهیم. ببر بده درِ خانۀ همسایه. آن غذا غذای محبت
است به هر کسی بدهی. از صد تا سخنرانی اثرش بیشتر است، با محبت علی بن
ابی‌طالب این غذا را درست کردی. همین الآن تصمیم بگیرید غدیر خم ان‌شاءالله
زنده بمانی، غذا بدهی. همۀ‌مان الحمدلله داریم در راه امیرالمؤمنین خرج
کنیم. همۀ‌مان هم دوست داریم. غفلت آدم را بیچاره می‌کند به خدا قسم. آن
غذا غذای محبت است به هر کسی بدهی. از صد تا سخنرانی اثرش بیشتر است، با
محبت علی بن ابی‌طالب این غذا را درست کردی.