وی بیان کرد: تقوا از وقايه است؛ يعني نگه‌داري، تقيّه هم به اين معناست؛ چون انسان خودداري مي‌كند از عملي كه برخلاف مرام اهل سنّت است تا كسي به عقايدش پي نبرد.

استاد حوزه تصریح کرد: در آيات قرآن، گاهي خداوند مي‌فرمايد: «اِتَّقِ الله». گاهي فرموده است: «اِتَّقُوا النّارَ الَّتي وَقُودُهَا النّاس وَ الحِجارَه؛ از آتش جهنم بپرهيز و خودت را حفظ کن» در بعضي از آيات آمده: «اِتَّقُوا فِتنَةً لا تُصيبَنَّ الَّذينَ ظَلَمُوا منكم خاصَّه؛ بپرهيزيد از فتنه‌اي كه آثار آن مخصوص ظالمين نيست و غير ظالمين را هم فرا مي‌گيرد».

* قرآن هادی و راهنمای کسانی است که تقوا داشته باشند

وی اذعان کرد: حضرت موسي عليه السلام از پروردگار، فرق بين كليم و حبيب را پرسيد، حضرت حق فرمود: كليم، براي رسيدن به مرتبة كليمي، بايد چهل شبانه‌روز رياضت بكشد و ‌انزوا اختيار كند و آن‌گاه به او اجازه دهند كه به كوه طور برود و چند كلمه‌اي صحبت كند، اما حبيب، كسي است كه در شب، حضرت احديت بُراق را مي فرستد و با تشريفات تام او را به عرش مي‌برد، همة اينها در ساية عبوديت است.

آیت الله ناصری  بیان کرد: تقوا حالتي نفساني و پليس دروني است كه باعث مي‌شود انسان طبق ضوابط انسانيت و مذهب عمل كند و ذره‌اي مخالفت نكند، او را ملزم مي كند كه واجباتش را به جا آورد و محرمات را ترك كند؛.

وی ادامه  داد:  قرآن هادي و راهنماي كسي است كه اين حالت را داشته باشد و به چنين كسي وعده داده كه «وَ مَنْ يَتَّقِ الله يَجْعَلْ لَهُ مَخْرَجاً وَ يَرْزُقْهُ مِنْ حَيْثُ لا يَحَتَسِب». تقوا مراتبي دارد و مرتبة اولش اين است كه انسان واجبات را به جا آورد و محرمات را ترك كند.

استاد اخلاق عنوان کرد: نتيجه و ثمرة تقوا اختصاص به فرد ندارد، بلكه تقوا ضابطه‌اي است كه سبب حيات جامعه و بقاي حيات انسانيت نيز مي‌شود، بعضي گمان مي‌كنند تقوا محدوديت مي‌آورد؛ ولي تقوا محدوديت نمي‌آورد، ‌بلكه براي حيات بشر مصونيت ايجاد مي كند؛

وی خاطرنشان کرد: چون تقوا مي‌گويد‌ ظلم و ‌خيانت نكن، اگر تقوا رعايت شود، اجتماع از همة پليدي‌ها مصون مي‌ماند، اگر حقوق اجتماع را رعايت نكنيم و آزاد به تمام معنا بشويم، ديگر حيات باقي نمي‌ماند و جامعه قدر ومنزلتي پيدا نمي‌كند.

آیت الله ناصری خاطرنشان کرد: تقوا، يعني عمل كردن بر طبق ضوابط الهي و فرمان‌بردار حق بودن، ‌در جميع رفتارها و كردارها؛ به گونه‌اي كه هيچ اراده و خواسته‌اي برخلاف اراده و خواستة الهي نباشد.، هر چه مولا مي‌گويد، بنده انجام دهد، لذا بهترين القاب نبيّ اكرم، بندگي است، در سورة اسرا مي‌فرمايد: «سُبْحانَ الَّذي أسْري بِعَبْدِه لَيْلاً مِنَ الْمَسْجِدِ الْحَرام». در تشهد مي‌گوييد: «أشْهَدُ أنَّ مُحَمَّداً عَبْدُهُ وَ رَسُولُه». رسول بعد از عبد ذكر شده است. اول بندگي كرد و بعد جامة رسالت پوشيد.