* مستخفين به نماز

ابوبصير يار با وفاى حضرت امام جعفر صادق (ع) مى گويد: در زمان شهادت حضرت صادق (ع) در مدينه منوّره حضور نداشتم. پس از مراجعت از سفر، به عنوان تغزيت و تسليت به محضر امّ حميده همسر آن حضرت رفتم. امّ حميده وقتى مرا ديد، به شدت گريست و فرمود: اى ابا محمّد، كاش در هنگام رحلت آن جناب حاضر بودى و مى ديدى كه آن حضرت يكى از دو چشمان مباركش را بست و سپس فرمود: خويشان و اقوام و هر كس را كه به من لطف و محبتى دارد خبر كنيد تا بيايند. وقتى همه به حضور آن جناب رسيدند و در دور بسترش گرد آمدند، فرمود: هرگز شفاعت ما به كسى كه نمازش را سبك بشمارد و استخفاف به نماز داشته باشد، نمى رسد.

بزرگترين آرزوى ما در آخرت، شفاعت پيامبر و آل گرامى اش -عليهم صلوة المصلّين- است. بنابراين نبايد به نمازمان با بى توجهى برخورد كنيم و براى آن اهميتى قائل نباشيم؛ چراكه در اين صورت از نعمت بزرگ شفاعت محروم مى شويم.

*بحارالانوار، ج 82، ص 236