در این بین یکی از مسائلی که بسیار بر آن از سوی اولیای خدا تاکید شده است نحوه ی بجاآوردن نماز است و پس از آن بهنگام بودن آن؛ به نحوی که درباره ی نحوه ی بجا آوردن صحیح نماز، زراره از امام باقر (ع) روایت می نماید که: روزی رسول خدا (ص) در مسجد نشسته بودند که مردی وارد شد و شروع به نماز خواندن نمود، ولی با عجله و شتاب زدگی تمام، و رکوع و سجود آن را درست و کامل به جا نیاورد. سپس حضرت فرمودند: این فرد اگر با چنین نمازهایی از دنیا برود، بر آیین من از دنیا نرفته است. (فروع کافی، ج 3؛ 271)

همچنین درباره ی وقت نماز پیامبر (ص) فرموده اند: تا وقتی که شخص مواظب باشد نمازهای پنج گانه ی شبانه روزی را در وقت خود به جا آورد، شیطان از او ترسناک است و نزدیکش نمی شود و هرگاه آن ها را ضایع ساخت شیطان بر او جرأت می کند تا او را داخل گناهان بزرگ کند. (وسائل الشیعه، باب1؛ حدیث 12)

از این رو همچنین حضرت باقر (ع) در حدیثی بیان فرموده اند: کسی که نماز واجب را در وقتش بخواند، در حالی که حق آن را بشناسد و چیزی را بر آن مقدم ندارد، خداوند برایش خلاصی از عذاب را می نویسد، یعنی او را عذاب نمی کند، و کسی که در غیر وقت نماز، آن را بجا آورد و کار دنیا را بر نماز مقدم بدارد، پس تکلیف او با خداست؛ اگر خواست او را می آمرزد و اگر خواست او را عذاب می نماید و در مجموع برای او نجات قطعی ای مشخص نمی باشد. (وسائل الشیعه، ابواب مواقیت؛ حدیث 23)