پیرغلام اهل‌بیت (ع) حاج سیدمحمد موسوی که امروز دار فانی را وداع گفت به «کسایی» مشهور بود. اما داستان این لقب که بعدها جزیی از نام خانوادگی او شده، چه بوده است؟
عقیق:حاج سیدمحمد موسوی که امروز در ۸۵ سالگی دار فانی را وداع گفت، متولد ۱۳۱۲ قنات‌آباد (جنوب تهران) بود از ۱۳ سالگی (سال ۱۳۲۵) پای منبر پدرش مداحی می‌کرد. پدر او یک روحانی مردمی (روضه‌خوان) بود که بیشتر به مجالس و روضه‌های خانگی می‌رفت و حدیث کساء را با چنان شور و حالی می‌خواند که مردم او را با همین دعاخوانی می‌شناختند. بنابراین، پس از مدتی به موسوی کسایی شهرت یافت و بعدها این لقب به دنباله نام خانوادگی آن‌ها اضافه شد.
خاطره نماز شیخ رجبعلی خیاط
موسوی کسایی که مدتی افتخار شاگردی شیخ رجبعلی خیاط را داشته است، این تلمذ را یکی از بزرگ‌ترین و ارزشمندترین دوران زندگی‌اش می‌دانست و در خاطره‌ای گفته است: «روزی هنگام اقامه نماز خدمتش بودیم. در هنگام خواندن سوره حمد چنان می‌گریستند که صدای گریه بلندشان شنیده می‌شد و شانه‌هایشان به شدت می‌لرزید. آن زمان بود که من به این حالت ایشان غبطه خوردم.»
دوستی با حاج اکبر ناظم
یکی دیگر از برکات زندگی آن مرحوم، آشنایی با حاج اکبر ناظم از پیرغلامان و نوحه‌خوانان سنتی تهران بوده است. چنان‌که درباره این دوستی و آشنایی گفته است: «دوست خوب، بهترین همدم در زندگی است که می‌تواند مسیر و هدفمان را به درستی مشخص کند. یکی از سعادت‌های زندگی من دوستی و رفاقت چند ساله با حاج اکبر ناظم بود. از بس پاک بود و دست به خیر که به او عنایت شد. یکی از ویژگی‌های چنین افرادی این است که از گذشته و آینده باخبر هستند. ایشان هرچه داشت در راه سیدالشهدا (ع) می‌گذاشت. چنان اعتقادی به این موضوع داشت که وقتی در بازار تهران روی چهارپایه می‌رفت و یااباعبدالله‌الحسین (ع) می‌گفت زمین و زمان برای مصیبت کربلا گریه می‌کردند. یکبار دلیل کارش را پرسیدم. گفت: مجنون هیچ چیز جز عشقش نمی‌شناسد. عشق حسین (ع) وقتی زیباست که به خدا برسد. اگر به جز این باشد یعنی راه را اشتباه رفته‌ایم.»
حاج سیدمحمد موسوی، معروف به «کسایی» امروز شنبه دوم تیرماه به دیار باقی شتافت؛ این در حالی است که یک سال قبل و در تیرماه ۹۶ از او تجلیل شده بود.